ITALIENISCH - alle G1-3

Σημερα έγραφα ιταλικα. Φοβερό διαγώνισμα, τι να σας πω, καθοριστικής σημασίας για την "καριερα" μου, μη χέσω, ως ηλεκτρολόγος μηχανικός. Μουχαχα. Μπαμπα συγγνώμη για την κακή κουβεντα, το ξέρω ότι διαβάζεις το μπλογκ μου (χιχι) και υπόσχομαι ότι δε θα το ξανακάνω ;-Ρ Τέλος πάντων εγώ με τις ξένες γλώσσες το'χω γενικά, δεν ξέρω γιατί, και τις μαθαίνω έυκολα. Και αφού η μια ξένη γλώσσα ήτανε τσάμπα και ισπανικά ήτανε γεμάτο, πήγα. Τα ιταλικά μου ήτανε γενικά εύκολα γιατί ξέρω καλά γαλλικά και το διαγώνισμα σήμερα ήτανε εντελώς γτπ. Αλλά η ηλίθια η δασκάλα που μου τη λέει κάθε φορά με έβαλε να τα ξαναγράψω όλα, το listening και την έκθεση γιατί τάχαμου τα είχα γράψει με μολύβι. Εντωμεταξύ είχε δει η σκρόφα ότι γράφω με μολύβι από την αρχή γιατί τη ρώτησα κάτι και έσκυψε πάνω στο γραπτό μου και περίμενε πότε θα τελειώσω για να μου την πει πάλι μπροστα στα γερμανάκια και να με κάνει ρεζίλι και να τα ξαναγράψω. Και το διαγώνισμα δεν ήτανε τιποτε επίσημο να πεις, επιτόπου το διόρθωνε. Και μου λέει "Εδώ στη Γερμανία γράφουμε με στυλό!" Κυρά μου αφού ούτε εσύ είσαι γερμανίδα! Και κλασικά όπως οι περισσότεροι ιταλοί δεν κάνεις και ιδιαίτερη προσπάθεια να προσαρμοστείς ούτε στοιχειωδώς. Δε μου το είπε καμια γερμανίδα τύπου "Ordnung muss sein" για να το καταλάβω, μου το είπε η παλαβή! Και μου τη λέει πάντα επειδή είμαι η μοναδική που μπορεί να το κάνει. Είμαι ελληνίδα. Παλιότερα κάθε φορά που μου έλεγε "γιατί άργησες" (και μετά από μένα ερχότανε η μισή τάξη) δεν έδινα σημασία καν. Νόμιζα ότι το λέει για πλάκα. Αλλά τις τελευταίες μέρες έχει παραγίνει, με αποκορύφωμα σήμερα, που μετά το σχολίασαν ακόμα και κάτι Γερμανιδες από μόνες τους, τύπου "καλά τι τρέχει και τη λέει πάντα σε σένα; έχουν καμια κόντρα οι έλληνες με τους ιταλούς; επίτηδες περίμενε να τελειώσεις για να σου το πει"

Τεσπα. Εγώ τώρα είμαι κοντζαμ γαιδούρα και μπορεί να εκνευρίστηκα που αυτή ξεσπάει πάντω μου αλλά την τύπισσα ούτε θα την ξαναδώ, ούτε και με πολυνοιαζει. Αλλά με έκανε να νοιώσω λίγο το αντίστοιχο "αλβανάκι" μίας οποιασδήποτε ελληνικής τάξης που αυτό την πληρώνει παντα και να σκεφτώ πως θα μπορούσε να νοιώθει ένα 7χρονο αν η δασκάλα του έβρισκε πάντα μια αφορμή να του τη λέει, γιατί άργησε, γιατί κάτι δεν έκανε σωστά κλπ. Και άμα είσαι πιτσιρίκι σε νοιάζει και σε παρανοιάζει. Και πιθανόν να επηρεάσει και τη συμπεριφορά σου μετά.

Στη δική μου περίτωση πρόκειται για ένα χαζό περιστατικό, μια σαχλαμάρα. Θα μπορούσα να είμαι όμοιως μάυρη, κινέζα, πιο κοντη, πιο άσχημη, με κάποια αναπηρία, πιο φτωχή, ομοφυλλόφιλη ή απλά διαφορετική. Και το περιστατικό θα μπορούσε να είναι μια χοντρή φάση...

Τελικά χαλάλι που έγραψα δυο φορές τη φανταστική έκθεση "Με λένε κοπελιτσα και είμαι 22 χρονών. Μου αρέσει να ακούω μουσική, να κάνω ποδήλατο..." Μου έδωσε αφορμή για να σκεφτώ. Γιατί αυτά τα θέματα δεν τα σκέφτεσαι και τόσο όταν δεις καμια χρηματοδοτούμενη καμπάνια με ποστερς και λοιπες χαζομαρούλες... Κακώς, αλλά έτσι ειναι. Βάζω και τον εαυτό μου μέσα.