Ηλεκτρολογίνες 4%

Σύμφωνα με κάποια στατιστικά στοιχεία που διάβαζα, στους ηλεκτρολόγους στο TU Dresden το ποσοστό των γυναικών είναι γύρω στο 4%. Και οι υπόλοιπες είναι ερασμίτισσες σαν κι εμένα ή κινέζες. Αλλά και πάλι, επειδή η σχολή μας δεν είναι και η βολικότερη για εράσμους, το ποσοστό και πάλι δεν ανεβαίνει ιδιαίτερα. Εγω περίμενα το ακριβώς αντίθετο, γιατί υποτίθεται ότι σε χώρες πιο ανεπτυγμένες από τη δική μας έχουν ξεπεραστει και κάποιες προκαταλήψεις κλπ. Την πρώτη φορά που πήγα σε μάθημα λοιπόν (ΣΑΕ ήτανε) είχα σοκαριστεί. Το αμφιθέατρο ήτανε γεμάτο κόσμο (κάπου 300 άτομα) και οι γυναίκες που εντόπισα ήταν κάπου 5. Μη γκρινιάζετε λοιπόν καθόλου οι ηλεκτρολόγοι ότι η σχολή μας δεν έχει καθόλου γυναίκες, υπάρχουν και χειρότερα, πολύ χειρότερα. Αμα είχε το κάθε έτος μόνο μια νταρντανα γερμανίδα και 3-4 κινέζες θα βλέπατε τι ωραία που θα ήταν. Τουλάχιστον τώρα μπορει να μην είμαστε ωραίες αλλά είμαστε "άνθρωποι", μπορούμε να μιλήσουμε κλπ. Με τις κινέζες τι να πεις; (Οι κινέζοι, που είναι και πάααρα πολλοί, κάνουν παρέα αποκλειστικά και μόνο μεταξύ τους, δε μιλάνε σε κανέναν άλλο)

Αν και τα αγόρια δεν είναι σε τόσο τραγική κατάσταση όσο θα περίμενε κανείς να είναι, δηλαδή ο δικός μας μέσος όρος ηλεκτρολόγου είναι πολύ πιο καμένος. Ισως σε αυτό βοηθάει και η διαφορά ηλικίας, δηλαδή οι περισσότεροι Γερμανοί τελειώνουν στα 20 το σχολείο και μετά πάνε 1 χρόνο στρατό ή κοινωνική εργασία και μετά σπουδάζουν. Δηλαδή όποτε μιλάω με Γερμανούς και τους λέω ότι είμαι 4ο έτος και 22 χρονών σοκάρονται. Οπότε οι συμφοιτητές μου στα μαθήματα του 8ου εξαμήνου παίζει να είναι και 25 χρονών! Ε, αμα σου τύχει να αλλάξεις και σχολή (κάτι σαν 10%) τότε υπάρχει περίπτωση να είσαι 29 χρονών και να σπουδάζεις ακόμα. Εχω γνωρίσει 2-3 άτομα 29 χρονών. Εννοείται ότι δουλεύουν ταυτόχρονα, αλλά δεν τα έχουν παρατήσει τελείως τα μαθήματα,δηλαδή μένουν σε εστίες και κάνουν ότι θα έκανε ένας κανονικός φοιτητής. Ενίοτε μπορεί να έχουν και κανένα παιδί επειδή τους προέκυψε κατά λάθος, και να τους βλέπεις στη γραμματεία της σχολής να περιμένουν στην ουρά με το μάρσιπο και το πιτσιρίκι. Οι πρώην ανατολικομπλοκίτες κάνουν παιδιά έτσι, χωρίς να το πολυσκέφτονται και σε μικρή ηλικία. Εγω προσωπικά σοκάρομαι όταν βλέπω φοιτήτριες με το καρότσι κλπ. και ξέρω ότι είναι στην ηλικία μου, κάποιες ίσως και μικρότερες. Πού το πας το πιτσιρίκι κοπελιά; Και πώς θα το μεγαλώσεις, όταν είσαι φοιτήτρια, δεν έχεις δουλειά, δεν έχεις ούτε στάνταρ σύντροφο (δε με νοιάζει αν είναι τυπικά παντρεμένοι ή όχι). Δεν είναι και λίγο ανευθυνότητα αυτό το πράγμα; Και δεδομένου ότι η γερμανική οικογένεια δεν είναι σαν την ελληνική που θα σε βοηθήσει όσο δεν πάει. Λέμε να έχεις ένα πιτσιρίκι και να το κουβαλάς μαζί στο κέντρο υπολογιστών ενώ προσπαθείς να κάνεις την εργασία, να το στέλνεις στον παιδικό σταθμό του πανεπιστημίου (ναι, υπάρχει τέτοιο πράγμα για τα παιδιά των φοιτητών) και τέλος πάντων να το κουβαλάς σαν εμπόδιο, πρακτικά να μην του δίνεις καθόλου σημασία. Εχω δει παιδιά να είναι στο καροτσάκι να σπαράζουν στο κλάμα και η μανα να μη δίνει καθόλου σημασία, να διαβάζει το βιβλίο της ατάραχη! Αυτό δείχνει ξεκάθαρα ότι το παιδί το αντιμετωπίζει σαν εμπόδιο, αλλά της έτυχε και δε μπορεί να κάνει αλλιώς. Εγω προσωπικά σοκάρομαι με όλα αυτά, δεν ξέρω αν είμαι πολύ οπισθοδρομική, ή αν ακουγομαι έτσι, απλώς κάθε πράγμα στον καιρό του και όταν είναι κανείς έτοιμος γι αυτό. Γιατί όταν αποκτάς παιδί στα 20, το πιο πιθανό είναι να μην έισαι έτοιμος-η γι'αυτό. Και τότε το παιδί θα βγει δυστυχισμένο και στερημένο. Δε λέω, υπάρχουν και γυναίκες που απέκτησαν μικρές παιδί και που αυτό τις έκανε να δεθούν ακόμα περισσότερο με αυτό. Και δεν το αντιμετώπιζαν ως εμπόδιο στη ζωή τους. Αλλά αυτές είναι η εξαίρεση. Τέλος πάντων, άλλη κοινωνία, άλλες συνήθειες.

Σκουπίδια

Το σύστημα με τα σκουπίδια δεν το έχω καταλάβει ακόμα. Και οχι, δεν είναι τόσο απλό όσο νομίζετε, σκουπίδια, χαρτί, γυαλί πλαστικό. Σε αυτό συμβάλλει και το γεγονός ότι έχω δική μου κουζίνα και δεν τη μοιράζομαι με κανένα, οπότε πρέπει μόνη μου να καταλάβω. Επίσης στην εστία μου δεν είναι όλοι οι κάδοι μαζί συγκεντρωμένοι, άλλοι είναι μπροστά και άλλοι πίσω. Μπροστά είναι άσπρο γυαλί, πράσινο γυαλί, μαύρο γυαλί, χαρτί, χαρτόνια, εφημερίδες και παλιά ρούχα (!). Κάθε ένα από αυτά μπαίνει σε δικό του, ξεχωριστό μεγάλο κάδο. Πίσω είναι κάτι κανονικοί πράσινοι(που δεν ξέρω τι να βάλω μέσα), κάτι κίτρινοι που γράφουν επάνω "κίτρινος κάδος" και υποτίθεται ότι είναι αυτονόητο το τι μπαίνει μέσα για όλους τους άλλους εκτός από εμένα, αν και έχω καταλήξει ότι εκεί λογικά πρέπει να μπαίνουν συσκευασίες από προϊόντα, που δεν ανακυκλώνονται άμεσα. Υπάρχουν και κάτι καφέ κάδοι που γραφουν βιο-σκουπίδια και εκεί πρέπει να μπαίνουν τροφές. Αλλά αν τα κανονικά σκουπίδια τα χωρίσεις σε τροφές και συσκευασίες, τι μένει να το ρίξεις στους πράσινους;

Οι μεγάλες κουζίνες στις άλλες εστίες έχουν ένα συρτάρι που μέσα έχει 4 σκουπιδοντενεκεδες και ετσι τα χωρίζεις κατευθείαν. Τα υπόλοιπα (μπουκάλια, χαρτόνια κλπ) να βάζουν στο μπαλκόνι. Δεν είναι παντού στη Γερμανία έτσι, μόνο εδω. Αν και γενικά δεν τους βρίσκω και πολύ οργανωμένους σε σχέση με το Πότσδαμ. Εκεί οι κάδοι ήταν πιο προσεγμένοι, καθαροί, σε κλουβάκια κλπ. Αλλα εκεί είχανε πολύ λιγότερους κάδους. Το περίεργο είναι ότι ενώ έχουν τόσους διαφορετικούς σκουπιδοντενεκέδες στα σπίτια, στην τουαλέτα τα χαρτιά τα πετάνε μέσα (!) και διαλύονται στην αποχέτευση. Εχουν δηλαδή κάτι μικρούς σκουπιδοντενεκέδες αλλά αυτοι έιναι για άλλα σκουπίδια πχ την τελειωμένη οδοντόκρεμα κλπ.

Πολλές συσκευασίες δεν πετιούνται αλλά επιστρέφονται στο σουπερμάρκετ, κυρίως μπουκάλια γυάλινα και πλαστικα, όπως τα μπουκάλια του νερού για παράδειγμα. Τα λεφτά που παίρνεις πίσω απο αυτό είναι πολλά, μπορέι να είναι και μισό ευρώ το μπουκάλι, αν το μπουκάλι είναι καλής ποιότητας. Το ίδιο γίνεται και αν πας να πιεις ποτό έξω. Πληρώνεις 2 ευρώ τη μπύρα και αν επιστρέψεις μετά το μπουκάλι στο μπαρ σου δίνει 50 λεπτά πίσω. Δηλαδή η μπύρα σου έκανε 1,5 ευρώ. Ακόμα και με τα ποτήρια του ποτού γίνεται αυτό. Στη μια καφετέρια στη σχολή αν επιστρέψεις την κούπα του καφέ παίρνεις ένα ευρω πίσω! Καλά με τη μπύρα, μπορεί μετά να το σπάσεις το μπουκάλι (το συνηθίζουν άλλωστε εδω), αλλά αυτό με τον καφε δεν το καταλαβαίνω. Δηλαδή υπάρχει περίπτωση να πάρεις την κούπα για το σπίτι, να τη βουτήξεις;

Μπορεί σε αυτό το blog να τους έχω ταράξει τους Γερμανούς αλλά στο ζήτημα των σκουπιδιών και γενικότερα της οικολογικής συνειδησης δεν παίζονται! Και χωρίς υστερίες και ανούσιους ακτιβισμούς, αλλά με απλούς καθημερινούς τρόπους, τα έχουν βάλει όλα στην καθημερινή τους ζωή. Μπορεί να μην συνειδητοποιούν γιατί το κάνουν αλλά το κάνουν. Αντε και στα δικά μας! Αλλα εμείς βγάζουμε την ουρά μας απέξω, αυτό είναι το εθνικό μας σπορ, δε φταίω εγω που βρωμίζω το περιβάλλον, είναι ήδη βρωμικο. Δε φταίω εγω που δεν ανακυκλώνω, δεν υπάρχουν οι υποδομές. Δε φταίω εγω που παίρνω το αυτοκίνητο για ψίλου πήδημα, δεν υπάρχουν οι υποδομές. Δε μπορώ εγω να σώσω το περιβάλλον, αφού δεν το κάνουν ούτε οι άλλοι. Ολα αυτά είναι δικαιολογίες! Ξεκίνα από τα απλά. Θες παράδειγμα; Μη χυνεις το λάδι μετά το τηγάνισμα στο νεροχύτη γιατι μολύνεις το νερό και δε μπορεί εύκολα να φύγει, ούτε με το βιολογικό καθαρισμό (αν υπάρχει). Σκούπισε το με χαρτί κουζίνας και πέτα το στα σκουπίδια. Αυτό ούτε υποδομές χρειάζεται ούτε τίποτα. Μόνο θεληση.

Echter Deutscher

Πώς ξεχωρίζεις τον αληθινό γερμανό φοιτητή; Και μη μου πέιτε απο το ξανθό μαλλι και το γαλανό μάτι, γιατί μπορεί να είναι και πολωνοτσέχος και να την πατήσετε. Λοιπόν, τον αληθινό γερμανό τον αναγνωρίζουμε από το σηκωμένο δεξί μπαντζάκι παντελονιού. Προσοχή παρακαλώ, αν έχει το αριστερό, τότε ειναι μαϊμου και μούφα και την ξαναπατήσατε. Το λόγο λοιπόν για τον οποίο ο σωστός γερμανός έχει σηκωμένο μόνο το δεξί μπαντζάκι μου πήρε 2,5 εβδομάδες να τον καταλάβω. Στην αρχή νόμιζα ότι είναι κάποια μόδα, ή κάποια μορφή διαμαρτυρίας σε κάτι (καλα κι εγώ το παράκανα). Την ίδια απορία την εχουν και πολλοί άλλοι ερασμίτες, απλώς ντρεπονται να ρωτήσουν. Μέχρι στιγμής με έχουν ρωτήσει συνωμοτικά τουλάχιστον 3 ξεχωριστά άτομα. Λοιπόν ο λόγος ειναι τόσο ηλίθιος (και τόσο γερμανικός) που δε μπορείτε να τον φανταστείτε. Ούτε κι εγω μπορούσα μέχρι που ρώτησα έναν ερασμίτη που είναι εδω από το προηγούμενο εξάμηνο. Το κάνουν για να μην τους λερωθεί το παντελόνι από το γράσο της αλυσίδας του ποδηλάτου. Δεν έχει σημασία αν έχουν να βάλουν γράσο στην αλυσίδα κανα μήνα. Ούτε αν χρησιμοποίησαν το ποδήλατο στις 8 το πρωι και τώρα έχει πάει 4 το απόγευμα. Το μπαντζάκι παραμένει σηκωμένο και προχειροδιπλωμένο. Ουτε καν με αυτά τα ειδικά πιαστράκια που υπάρχουν για αυτή τη δουλεια. Να χαλάσουν λεφτά; Αφου τη βολεύουν κι έτσι. Να φορέσουν κοντό παντελόνι; Μα γιατί; Τι κι αν οι κοπέλες έχουν αξύριστο πόδι απο μέσα; Δεν τρέχει τίποτα. Μεταξύ μας, ευτυχώς που οι περισσότερες είναι ξανθιές και δεν πολυφαίνεται. Εγώ πάντως μια χαρά κάνω ποδήλατο κι έτσι, με τα μπατζάκια κατεβασμένα. Οι καμπάνες εξάλλου έχουν φύγει προ πολλού από τη μόδα.

Einkaufen

Στη Γερμανία ότι και να αγοράσεις δεν παίζει να δώσεις πάνω από 20-25 ευρώ. Σε σουπερμάρκετ ή σε τύπου χόντος σέντερ ή σε κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Απλά δε γίνεται! Πώς το λένε; Ακόμα και αν αγοράσεις τα πάντα, ολόκληρο το μαγαζί. Υπάρχουν πάααρα πολλά σουπερμάρκετ με άμαρκα προϊόντα (όπως τα "1" στα δικά μας καρφούρ), που πουλάνε αποκλειστικά τέτοια προιόντα. Πώς είναι το λίντλ; Τέτοια φάση. Γενικά οι άνθρωποι δεν καταναλώνουν. Κάθε φορά που πηγαίνω στο σουπερμάρκετ, όταν φτάνω στο ταμείο* είμαι πάντα αυτή που έχει πάρει τα περισσότερα. Και τι πάιρνω ο άνθρωπος; Γάλα, ψωμί του τόστ, τυρί, γαλοπούλα, κανένα φρουτάκι, κανένα χυμούλι, καμια σοκολατίτσα, αυτα. Νορμάλ πράγματα δηλαδή. Ολοι οι υπόλοιποι αγοράζουν 3 πράγματα, το ένα είναι υποχρεωτικά μπύρες, τα χώνουν στα σακίδια τους και αυτό είναι όλο. Άλλο πρόβλημα κι αυτό με τις τσάντες. Δε μπορεις να ψωνίσεις σαν άνθρωπος. Πού θα τα βάλεις μετά; Θα τα κρατάς στα χέρια; Κάθε πλαστική τσάντα μπορεί να κάνει ως και μισό ευρώ, είναι από χοντρό πλαστικό και δε χωράει καλα τα ψώνια του σουπερμάρκετ επειδή έχουν ακανόνιστα μεγέθη. Αν έχω ξεχάσει δηλάδή στο σπίτι την πάνινη μου τσάντα (όχι, δεν είναι καθόλου φλωριά, σιγά να μην κάθομαι σα βλάκας να πληρώνω) τότε αναγκάζομαι να αγοράσω μόνο ότι χωράει στο σακίδιο μου ή ότι μπορώ να κουβαλήσω στα χέρια.Πάντως έτσι δε μπορείς να καταναλώσεις σαν άνθρωπος. Και μη σας κακοφαίνεται αυτό που λέω να "καταναλώσεις". Μπορεί να μην το συνειδητοποιούμε αλλά είμαστε απίστευτα καταναλωτικοί τύποι οι Έλληνες. Το βλέπω ξεκάθαρα σε σύγκριση με τους άλλους λαούς, ειδικά σε σύγκριση με τους Ανατολικογερμανούς ή με άλλους πρώην ανατολικομπλοκίτες. Ακόμα και αν έχουν λεφτά, απλά δεν καταναλώνουν. Δεν αγοράζουν ότι μπορεί να μη χρησιμοποιήσουν. Αντίθετα εμένα με πιάνει καταναλωτική μανία εδωπέρα. Αφού είναι όλα παμφτηνα, αγοράζω μερικές φορές περισσότερα πράγματα, πχ καμια εξτρα σοκολατίτσα που τις έχουν και σε περίσσεια. Και πάλι όμως, στο ταμείο πληρώνω λιγότερα απ'όσα θα πλήρωνα στην Ελλάδα χωρίς το έξτρα που αγόρασα. Περίεργο ε; Η οι τύποι είναι τσαμπατζήδες ή εμείς είμαστε αδικαιολόγητα ακριβοί. Την κουρτίνα 2 δηλαδή... Και η βλακεία μας ως λαός είναι ότι δε σαμποτάρουμε ότι μας είναι ακριβό, απλά προσπαθούμε να βγάλουμε περισσότερα για να το αγοράσουμε. Οχι παιδιά μου, δε θα μας κακοχαρακτηρίσουν, άμα το σνομπάροπυμε. Ξυπνήστε! Δε θα τους αφήνουμε να μας πιάνουν τον κώλο και θα λέμε κι ευχαριστώ απο πάνω! Γιατί, για να το παίξουμε πλούσιοι το κάνουμε αυτό; Τι μετακατοχικά κόμπλεξ είναι αυτα; Σε άτομα άνω των 60 να το καταλάβω, σε μας όμως γιατί; Εμείς δε ζήσαμε ουσιαστικά φτωχοι, γιατί να πρέπει να προσπαθούμε να το αποδεικνύουμε κιόλας; Οταν πηγαίνουμε στα φράιντεις (που εντάξει είναι τρελή αμερικανιά αλλά είναι νόστιμα και εγώ γουστάρω), στην Ελλάδα εννοείται, εδώ δεν έχει, ξέρω ότι ότι πάρω θα το πληρώσω πάαρα πολύ ακριβα αλλά δε χρειαζεται να αφήσω και πουρμπουάρ αποπάνω. Ασε ρε φίλε, που το μη αλκοολούχο κοκτέιλ μπορεί να κάνει και 7 ευρω, εμένα ποιός θα μου τα δώσει δηλαδή; Φοιτητής άνθρωπος ειμαι κι εγώ! Ας με πούνε γύφτο, δε με νοιάζει, πουρμπουάρ δίνω μόνο όταν υπάρχει λόγος, όταν πάω κάπου και είναι πολύ ωραία, ή μου συμπεριφερθούν άψογα ή ακόμα αν κρίνω ότι η τιμή που πληρώνω είναι υπερβολικά χαμηλή για το προιόν και τις υπηρεσίες που απόλαυσα. Τέλος πάντων, αυτο που θέλω να πω είναι να μην πέφτουμε με τα μούτρα στην κατανάλωση, να σκεφτόμαστε και λίγο. Αυτό ισχύει και για τον εαυτό μου. Ούτε και να το πάμε στο άλλο άκρο βλέπε τους Γερμανούς και να ψωνίζουμε μόνο από λίντλ και ντια. Εντάξει, η διαφορά στην τιμή αντικατοπτρίζει σε ένα βαθμό και μια διαφορά στην ποιότητα. Αλλα για παράδειγμα ένα σαμπουάν φρουκτίς που αγόρασα σήμερα έκανε 1,95 και στην Ελλάδα το ίδιο σαμπουάν το πάιρνω πάνω απο 2,5. Γιατί ρε παιδια, η ίδια μάρκα είναι, το ίδιο ολόιδιο σαμπουάν, το μόνο που αλλάζει είναι η μετάφραση πάνω στη συσκευασία (που κι αυτή λέξη προς λέξη είναι), γιατί 20% πάνω; Που πάνε αυτά τα λεφτα δηλαδή;
Τέλος πάντων, αρκετά γκρίνιαξα και σήμερα, πάμε να κάνουμε καμιά δουλειά τώρα. Έχω πολλά θέματα να γράψω αλλά ποτέ δεν προλαβαίνω ρε γαμώτο.



*Τυπικός διάλογος σουπεμάρκετ

-Hallo! (πάντα με το ηλίθιο τυπικό χαμόγελο)
-Hallo
. . .
-ΧΧ,95 bitte!

-Dankeschön!
-Bitteschön

-Zettel? (ή αλλιώς αγαπάς τη Γερμανία; Απόδειξη! που έλεγε και η πανάρχαια διαφήμιση)
-Ja. (αν της πεις nein το σκίζει επιτόπου (!) και το πετάει σε ένα καλάθι σκουπιδιών δίπλα της λες και θα το θεωρήσεις αδιακρισία αν δει ο επόμενος πελάτης τι πήρες!)

-Auf Wiedershen!

Αυτό το μοντέλλο ακολουθείται πιστά όπου και να πας για ψώνια. Και γρι γερμανικά να μην ξέρεις αυτό το μοντέλλο είναι αλλάνθαστο! Δε βαριούνται πάντα να χαμογελάνε; Δε βαριούνται πάντα να λένε dankeschön, bitteschön;;;

Ξένες γλώσσες

Σήμερα έκανα το πρώτο μου μάθημα ιταλικών. Τσάμπα εννοείται. Με την εγγραφή σου στο πανεπιστήμιο παίρνεις και δώρο 6 κρέντιτς για ξένες γλώσσες. Αμα είσαι ερασμίτης βέβαια πάιρνεις μόνο 4. Τέλος πάντων και αυτά είναι αρκετά για ένα εξάμηνο ξένη γλώσσα, ότι γουστάρεις (κάτι σαν το τμήμα ξένων γλωσσών του καποδιστριακού αλλά στην τσάμπα εκδοχή του) Εγω ήθελα ισπανικά (εγώ και ένας σωρός άλλοι, είναι μόδα βλέπεις) αλλά είχε ήδη τουλάχιστον 20 άτομα στη λίστα αναμονής για καθένα από τα περίπου 10 τμήματα αρχαρίων, το θυμήθηκα βλέπεις καμια εβδομάδα αργότερα να γραφτώ, οπότε είπα να το ρίξω σε κατι πιο περίεργο. Εγώ ήθελα να μάθω πολωνικά που είναι πραγματικά η πιο αστεία γλώσσα που έχω ακούσει στη ζωή μου. Είναι σαν να μιλάνε μέλισσες, έχει όλες τις δυνατές αποχρώσεις του ζ, παχιά σ και τσ, νι και λι (τύπου αμαλίας) και λ θεσσαλονικιότικο. Όλα αυτά ταυτόχρονα και χωρίς να υπάρχουν τα απαραίτητα φωνήεντα για να παίρνεις ανάσα. Απλά δεν παιζει να υπάρχει πιο αστεία γλώσσα για τα ελληνικά αφτιά!

παράδειγμα: Το αντίστοιχο του Hallo δηλαδή του "γεια σου" είναι sces'c' το οποίο προφέρεται τσεστς με παχύ σ και τσ. Στα ελληνικά αυτό δε μπορεί να γραφτεί κάπως, στα γερμανικά όμως θα γραφότανε κάπως έτσι tscheschtsch (!) Είναι σχεδόν αδύνατο να πει κάποιος παχύ σ και μετά κατευθείαν παχύ τσ.

Κατα τ'αλλα οι πολωνοί ως λαός δε λένε και πολλά, απλώς εδώ ειναι τόσο πολλοί που ε, αν γνωρίσεις 50 άτομα, στατιστικά και μόνο θα τύχει 1-2 να είναι και γαμώ τα παιδιά. (Ενώ αν γνωρίσεις λατινοαμερικάνους ή ιταλούς, οι αντίστοιχες πιθανότητες είναι γύρω στο 90%) Κάνω πολλή παρέα με έναν πολωνό και μια πολωνέζα, που μου μαθαίνουν και κανένα πολωνικό (πολύ γέλιο). Τελικά όμως το κανονικό μάθημα πολωνικών δεν έκατσε γιατί δε βόλευαν οι ώρες και με κριτήριο τελικά μόνο τις ωρες και τις λίστες αναμονής επέλεξα ιταλικά. Όχι ότι με χαλάει δηλαδή. Ωραία ήτανε στο πρώτο μάθημα. Αλλά μωρε εντάξει τα ιταλικα λίγο πολύ τα καταλαβαίνεις και χωρίς να διδαχτείς. Ούνα φατσα ούνα ράτσα!

blogάκι μου καψερό...

Μόλις τώρα παρατηρησα οτι τόσον καιρό στο Blog μου είχα ζώνη ώρας ειρηνικού ωκεανού! Αχ καημένο blogακι, δεν έχω χρόνο να ασχολήθώ μαζί σου, με το αισθητικό κομμάτι τουλάχιστον... Γι'αυτό εισαι έτσι, όπως ακριβώς το template. Σόρι ρε αλλά δεν προλαβαίνω...

Περιμένοντας το Rapidshared

Τελικά πρέπει να ξανακάνω φορματ. Και τώρα περιμένω να περάσουν τα 50 λεπτά καθυστέρηση του Rapidshared για να κατεβάσω και το 2ο μέρος του Nero ώστε να γραψω 4-5 dvd με τα αρχεια μου. Ελεος δηλαδη!

Πρέπει επίσης να ραψω τις κουρτίνες μου, θα πάω τώρα να βρω κλωστή, να φτιάξω το ποδηλατό μου γιατί μου τρύπησε το λάστιχο και φυσικά να διαβάσω κανένα γερμανικό για το kleines. Χαμος!

Χτες το βράδυ είχε πολωνική βραδιά στο Gutzkow. Εμπνευση ήτανε πάλι, τρελό κέφι, ευτυχώς που είχαν έρθει κάτι Έλληνες και κουτσομπολεύαμε τον κόσμο. Είχε κάτι τύπους που έπαιζαν κιθάρα και τραγουδούσαν, ας μη σχολιάσω καλύτερα. Είχε και φαγητά αλλά δε δοκίμασα, μόνο πολωνική βότκα ήπια, Ζιμπρούφκα τη λένε, η κάπως έτσι, η οποία πίνεται με χυμό μήλου και ήταν όντως πολύ ωράια! Και ξέρετε πόσο αυστηρή είμαι.... Την άλλη εβδομάδα έχει ιταλική βραδιά. Και την προηγούμενη είχε αμερικανική αλλά δεν είχα πάει και μου είπαν ότι ήταν χάλια. Ετσι, κάθε μέρα σε δουλειά να βρισκόμαστε. Τη Δευτέρα στο Flower Power, την Τρίτη στο Gutz, την Τετάρτη στο πάρτι του Linkpartner, την Πέμπτη στη βραδιά της κάθε χώρας, κάθε δεύτερη Παρασκευή στο πάρτι της Budapester (έ, τις άλλες Παρασκευές σε κανένα κλάμπ), το Σάββατο πάντα γίνεται κάτι και την Κυριακή βόλτα στο Μεγάλο κήπο όλη τη μέρα, στα γρασίδια, οπότε το βράδυ πάμε για ύπνο. Ελεος! Ποιότητα θέλουμε σ'αυτή τη ζωή ότι ποσότητα, αυτο δεν το έχουν πολυκαταλάβει. (Στα παραπάνω δεν αναφέρω τα χίλια δυο άσχετα πάρτι που γίνονται, τα παραπάνω είναι μόνο τα προγραμματισμένα) Σε όλα αυτά λοιπόν,πάμε στις 10:30-11 καθόμαστε, πίνουμε καμια μπύρα, (η οποία κάνει γύρω στα 2 ευρώ η μεγάλη) προσωπικά δε μπορώ να πιώ άλλη, αρχίζω και τη συχαίνομαι, δεν γίνεται τίποτα, η μουσική είναι τόσο δυνατή όσο η μουσική των σουπερμάρκετ (και τόσο ηλίθια) όταν πηγάινεις να ψωνίσεις, οπότε αν αρχίσουν όλοι να μιλάνε καλύπτεται από τις φωνές. Υπάρχουν πάντα ενα σωρό τύποι που πίνουν πολλή μπύρη και ψιλομεθάνε ακόμα και αν το πάρτι είναι τραγικά ξενέρωτο, από ένα σημείο και μετά βαριόμαστε να κουτσομπολέυουμε αυτούς που περνάνε και κατά τη 1 γυρίζουμε σπίτι. Εμπνευση ε;;; Αυτό που περιέγραψα είναι ένα κλασικό Gutzkowικό πάρτι. Εντάξει, στα κλαμπ δεν είναι τόσο χάλια αλλά και πάλι είναι ξενέρωτα σε σχέση με τα ελληνικά δεδομένα. Αυτά. Που θα πάει, σε κανα μήνα θα έχω πάθει ανοσία!

--εντιτ--
Τώρα που ξαναδιάβασα το ποστ μου διαπίστωσα ότι δεν έχω αναφέρει ότι είμαι πολύ τυχερή που η Δρεσδη είναι μικρή πόλη (550.000 κάτοικοι) και έχει απίστευτα πολλούς φοιτητές. Δηλαδή να λέμε και την αλήθεια. Πάντα έχεις κάτι να κάνεις, είναι επαρκώς μικρή ώστε να συναντήσεις ένα γνωστό σου στο δρόμο και να πάτε για καφέ και έιναι σε πολύ καλή γεωγραφική θέση, 2 ώρες από Βερολίνο και 2 από Πράγα. Δηλαδή με την επίλογή μου είμαι πολύ ικανοποιημένη, παρόλο που οι περισσότεροι μου έλεγαν ότι θα βαρεθώ κλπ. Είναι κάτι σαν την Πάτρα στο πολύ πιο όμορφο (βλέπε ιστορικό κέντρο της Δρέσδης) και περισσότερο διεθνές γιατί εδω έχει φοιτητές από τις πιο άσχετες χώρες, ακόμα κι απ'το Ιράκ. Και στο λίγο μεγαλύτερο.

Ζέστη...

Έχω πολλές μέρες να γράψω, γιατί ο υπολογιστης μου κόλλησε ιο και έπρεπε να κάνω φορμάτ και άκουσον άκουσον ο ιός δεν έφυγε τελείως με το φορμάτ, έμειναν κάποια αρχεία και μετά εμφανιζόταν σαν κανονική εφαρμογή π.χ στην έναρξη! Τέλος πάντων μετά από πολύ παίδεμα, έχει ξαναέρθει στα ίσια του πλέον ο υπολογιστής (θέλω να πιστέυω τουλάχιστον). Εχω να ευχηθώ όμως εκ μέρους των απανταχού χρηστών των παραθύρων, καρκίνο στο σόι του Bill Gates και στους μέχρι 3ου βαθμού συγγενείς του.

Κάνει φοβερή ζέστη εδώ στο Οτι-να-ναι-σταν. Την πρώτη μέρα έλεγαν όλοι ωράιος καιρός, κατάλληλος για βόλτα κλπ. τη δεύτερη μέρα ξέθαψαν όλοι τα γυαλιά ηλίου τους και αρχισαν να ξαπλώνουν στα γρασίδια κατα μήκος του Έλβα, τώρα πια εγώ προσωπικά σκάω. Είμαι ως γνωστόν ευαίσθητη στον ήλιο. Η βλακεία είναι ότι εδώ η ζέστη είναι αποπνικτική χωρίς να έχει και τόσο υψηλή θερμοκρασία. Τη θερμοκρασία δε μπορώ να τη μετρήσω αλλά πρέπει να είναι γύρω στους 28 βαθμούς. Δηλαδή έχω ένα θερμομετρο στο παράθυρο μου αλλα το καημένο έχει μια τάση προς την υπερβολή. Πριν λίγο έδειχνε 42 για παράδειγμα! Εχεις την εντύπωση ότι δε μπορείς να αναπνεύσεις και δε φυσάει καθόλου αερας. Ο αέρας το θυμάται να φυσήξει μόνο όταν έχει συννεφιά. Ενα άλλο πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι έχουν προβλέψει τα πάντα για το κρύο αλλά όχι για τη ζέστη. Δηλαδή για παράδειγμα κάθε σπίτι έχει τους σκουπιδοντενεκέδες του (είναι και καμια δεκαριά παναθεμάτοι) και δίπλα έχει ένα κουτί με άμμο για το χιόνι. Αυτά όλα είναι κλεισμένα σε κλουβάκια με συρμα (κάτι σαν κοτέτσια χωρίς σκεπή) τα οποία είναι και κλειδωμένα. Τι να πω; Φοβούνται μην τους κλέψουνε τα σκουπίδια; Για τη ζέστη όμως δεν υπάρχει τίποτα πχ. κανένα υπόστεγο (υπάρχουν δηλαδή κάτι φανταστικά διαφανή υπόστεγα, έμπνευση) κανένα δέντρο που να κάνει σκιά, κάτι βρε αδερφέ! Δηλαδή τώρα εγώ μπορεί να γκρινιάζω αλλά δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα, οι γερμανοί νομίζουν ότι έχουν πάει διακοπές στην Κρήτη, απλώς εμένα με ενοχλεί κυρίως αυτή η αποπνικτική κατάσταση, όχι τόσο ο ήλιος. Τώρα μου φάινεται λογικό αυτό που μας είχε πεί ο Παπαλεξάνδρου στο γυμνάσιο, ο οποίος είχε δουλέψει πολλά χρόνια καθηγητής στη γερμανία ότι όταν είχε 28 βαθμούς θεωρούσαν ότι έκανε καύσωνα και δεν έκαναν μάθημα στο σχολέιο.

Χτές πήγαμε για πεζοπορία στη Σαξωνική Ελβετία. Δεν είναι και τόσο μακριά όσο ακούγεται, είναι στα σύνορα της Σαξωνίας με την Τσεχία. Είναι πολύ όμορφα, έχει ατελείωτα δάση και από τη γερμανική και από την τσεχική πλευρά, αν και απο κει λέγεται Βοημική Ελβετία. Το "Ελβετία" που κολλάει δεν ξέρω. Ωραία ήταν, οι Γερμανοί έχουν κάτι τέτοια βίτσια με τις πεζοπορίες, δηλαδή στο δρόμο συναντούσαμε αρκετό κόσμο, κάποιους με ποδήλατα και ακόμα πολλούς παππούδες! Πώς τα κατάφερναν οι άτιμοι; Αυτό θα πει φυσική κατάσταση! Δε χρειάζεται να είσαι σαν τον Σβαρτενέγκερ και να έχεις το σώμα μόνο για να το δειχνεις, σημασία έχει να έχεις τη σωματική άσκηση μέσα στη ζωή σου. Το πρωί να παίρνεις το ποδηλατάκι σου να πας στη δουλειά σου, το Σαββατοκύριακο να παίζεις κανένα βόλλει, τέννις ότι γουστάρεις τέλος πάντων στο δημοτικό γήπεδο ή να πηγάινεις καμία εκδρομούλα. Και όταν λέμε εκδρομούλα δεν έννοούμε ελληνικού τύπου, πηγαίνεις κάπου με το αυτοκίνητο κάθεσαι λίγο και μετά πηγαίνεις και τρως του σκασμού στο κοντινό ταβερνάκι, ούτε να φτιάχνεις του κόσμου τα φαγητά, να τα βάζεις στο ταπεράκι και να πηγαίνεις στην εξοχή, στρώνεις τραπεζομάντηλο και τρώς. Εννοούμε πεζοπορία στον Ταϋγετο για παράδειγμα, να ξεκινάς στις 10 και να τελειώνεις στις 5-6, με το σακίδιο στην πλάτη και 3-4 τοστάκια. Βέβαια εγώ το λέω αλλά δε μπορώ να το κάνω γιατί από φυσική κατάσταση, άστα να πάνε. Όπως και οι περισσότεροι Έλληνες άλλωστε.

Παρόλο που δεν έχω και την καλύτερη σχέση με τον αθλητισμό όμως, προσπαθώ εδωπέρα να εκμεταλευτώ τέτοιες ευκαιρίες. Αγόρασα ποδήλατο μεταχειρισμένο με 42 ευρώ, το οποίο θα πουλήσω μετά όταν είναι να φύγω. Είναι φανταστικά να κάνεις ποδήλατο εδωπέρα, η Δρέσδη είναι ιδανική πόλη για ποδήλατο ακόμα και σε σχέση με τις άλλες γερμανικές πόλεις! Είναι φοβερό το ότι όταν είσαι σε ποδηλατόδρομο δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει κάτι λάθος και να πέσει πάνω σου κάποιος, όλα είναι μελετημένα. Εκτός κι αν κάνεις καμία βλακεία φυσικά. Υπάρχουν εννοείται φανάρια μόνο για τα ποδήλατα, για όλες τις πιθανές πορείες που μπορείς να ακολουθήσεις π.χ. στις διασταυρώσεις. Και το τέλειο είναι πώς μπορούν να περνάνε από μια διασταύρωση ταυτόχρονα τραμ, αυτοκίνητα, λεωφορεια, ποδήλατα και πεζοί χωρίς να γίνεται μπάχαλο και χωρίς να πρέπει οι πεζοί να περιμένουν 1 ώρα, βλέπε φανάρι Κατεχάκη στην άνοδο.

Ευτυχισμένος ο καινούριος Πάσχας

Πάει, πέρασε και το τριήμερο που ονομάζεται Πάσχα, εδώ στο Ντρέσντεν. Χρόνια πολλά κι όλας, επί τη ευκαιρία. Για τους Γερμανούς κάτι τέτοιο είναι, σαν να λέμε του Αγίου Πνεύματος ή Πεντηκοστή. Ευκαιρία για ολιγοήμερες διακοπούλες, χωρίς να είμαστε σίγουροι και τί είναι αυτό που γιορτάζουμε. Εξάλλου δεν είναι όλοι χριστιανοί (πλέον). Αλήθεια, το είδα και σε διαφήμιση 090 στην τηλεόραση, ανήμερα το πάσχα. "Απαντήστε και κερδιστε, τί γιορτάζουμε σήμερα; Α. Τη γιορτή της μητέρας Β. Το πάσχα" Ελεος! Κάθε κρατίδιο έχει τις δικές του διακοπές, για να μη δημιουργούνται μποτιλιαρίσμτα στους δρόμους, έτσι μου είχαν πει στο Πότσνταμ, στο μάθημα που κάναμε Landeskunde. Εδώ έχουν μόνο το λιγότερο δυνατό, δηλαδη αργία τη μεγάλη παρασκευή και τη δευτέρα του πάσχα. Τις διακοπές τους τις κάνουν 1 μήνα το Μάρτιο. Στο Μόναχο αντίθετα έχουν διακοπές πάσχα κανονικά 15 μέρες. Από το μεσημέρι λοιπόν τους ακούω που καταφτάνουν (eintreffen) με τα αυτοκίνητα τους οι φοιτητές, γιατι έχω ανοιχτό το παράθυρο του δωματίου μου. (Εγώ είμαι προνομιούχα και έχω 2 παράθυρα. Ούτε λόγος για μπαλκόνι εννοείται. Μπαλκόνι στη Γερμανία;;; Χαχαχαχαχα) Για να είμαι ειλικρινής δε μου φάνηκε καθόλου σαν Πάσχα. Δεν είμαι και πολύ φανατική, αλλά μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι μου κακοφάνηκε που δεν ένοιωσα καθόλου πάσχα. Ούτε νήστεψα, ούτε πήγα καθόλου στην εκκλησία και η κυριακή του πάσχα πέρασε σαν μια κανονική ημέρα. Για την ακρίβεια πήγα το βράδυ της ανάστασης σε μια ρωσική εκκλησία μαζί με μια ρουμάνα ερασμίτισσα που κάνω παρέα. Κι εκείνη είναι ορθόδοξη και της φαινόταν κάπως αυτό το πάσχα. Μάλιστα εβαψε και αυγά με ανεξίτηλο μαρκαδόρο και τσουγκρίσαμε! Αυτο είχε πολύ γέλιο. Η γαλλιδούλα, αν και καθολική, μας κοιτούσε σαν να έχουμε πέσει από τον Άρη γιατί λέγαμε τι κάνουμε το πάσχα και γενικά τα έθιμα. Τελικά οι ορθόδοξοι κάνουμε σχεδόν τα ίδια πράγματα. Και στην εκκλησία ήταν σχεδόν όπως και στις δικές μας, οι διαφορές ήταν ελάχιστες και όχι ουσιαστικές. Αλλά η λειτουργία ήταν στα ρωσικά (είχα λιώσει στο γέλιο αν και μέσα στην εκκλησία) ήταν και 4-5 Έλληνες αλλά δε μπόρεσα να τους μιλήσω.

Για νηστεία φυσικά ούτε λόγος. Τι να νηστέψω;; Εδω νηστεύω από το φυσιολογικό φαγητό εδώ και πόσους μήνες. Στην Αθήνα επειδή μαγειρεύω σπάνια και μου λείπει το μαμαδίστικο φαγητό και εδώ στη Γερμανία νηστεύω από οτιδήποτε γευστικά ανεκτό (hardcore κατάσταση). Να νηστέψω κι άλλο; Καλά η γερμανική κουζίνα είναι χάλια. Σκατά με φράουλες. Από που να ξεκινήσω. Α, από τα Vorurteile (προκαταλήψεις) Για τη γερμανική μπύρα δεν τρελαίνομαι. Μου αρέσουν οι μπύρες αλλά πρώτον προτιμώ αυτές που έχουν γεύση όπως η Corona η μεξικάνικη. Και δεύτερον, μπορώ να πιω αλλά μετά από λίγο βαριέσαι ρε παιδί μου. Μπουχτίζεις, πώς το λένε; Επόμενο θέμα: Wurst ήγουν αλλαντικά. Υπάρχουν μερικά αλλαντικά που είναι όντως ωραία, αλλά όσα λουκάνικα έχω φάει μου φάνηκαν ψιλοάψητα. Δηλαδή κρούστα απέξω, κι από μέσα πολύ μαλακά. Εντάξει, δεν τρελάθηκα κιόλας. Άλλο θέμα: Kartoffeln (πατατες) Στη Γερμανία τρώνε πολλές πατάτες, πάρα πολλές πατάτες. Προσωπική δε με χαλάει καθόλου, ως γνήσιο καλαματιανή και ως γνήσιο εγγόνι της γιαγιάς μου που είναι μαστόρισσα στην τηγανιτή πατάτα και στο αυγό. Αλλά εδώ δεν τις φτιάχνουν τηγανιτές, τις φτιάχνουν όπως μπορείς να φανταστείς. Δηλαδή χάλια. Ακόμα δεν έχω πάει εδώ να φάω σε Mensa δηλαδή σε εστία αλά απ'ότι θυμάμαι από το Πότσνταμ στη γερμανική κουζίνα κάνουν τους πιο οτι-να-ναι συνδυασμούς. Από τα χάιλαιτ ήτανε ένα ωραιότατο σαγανάκι που είναι φάει, το οποίο είχε κάτι απροσδιόριστα τετράγωνα κομματάκια μέσα που απ'ότι ανακάλυψα αργότερα ήταν κουνουπίδι βραστό. Έλεος!! Σαγανάκι με κουνουπίδι;; Τότε συνήθιζα να λέω: Das Kochen ist noch nicht entdeckt hier. Και τίγκα στο λίπος εννοείται τα πάντα. Ας πιάσουμε τώρα τα γλυκά. Που τα βλέπεις λαχταριστά στις βιτρίνες και νομίζεις ότι είναι όντως σουπερ ουάου. Στην πραγματικότητα έχουν ένα πρόβλημα με τη ζάχαρη εδώ οι τύποι. Δε βάζουν καθόλου. Όλα τα γλυκά τους είναι άγλυκα. Τα τρώς και μετά κάτι σου λείπει. Ομοίως κι ο καφές. Αγευστος. Και η απορία μου είναι, πόσο διαφορετικός μπορεί να είναι ένας καφές, αφού είναι η ίδια μάρκα με την ελλάδα, αφού είναι πολυεθνική κλπ. κλπ. Ο καφές που φτιάχνω στο σπίτι ειναι νεσκαφέ, αλλά δεν έβρισκα το κλασικό κουτί του νεσκαφέ (δεν το πουλάνε) και πήρα ένα της ίδιας εταιρίας αλλά λίγο διαφορετικό που έχει άλλη γευση. Ακόμα και στα στάρμπακς είναι άγλυκος ο καφές! Που υποτίθεται ότι η γεύση είναι η ίδια γιατί οι συνταγές είναι προκάτ. Τι να πω, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλα. Να δούμε πως θα τη βγάλουμε καθαρή 4 μήνες εδωπέρα, γιατί το μόνο που τρώγεται είναι οι σοκολάτες και τα haribo τα ζελεδάκια (τα έχουν με τους τόνους εδωπέρα). Για να αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι όμως τα φρούτα που έχω φάει εδω είναι τα περισσότερα πολύ γευστικά και ειδικά οι φράουλες και όλα τα Beere. Επίσης κάτι μανιτάρια που αγόρασα ήταν φανταστικά. Γενικά επειδή βρίσκει κανείς πολλά βιολογικά προιόντα εδω τα περισσότερα φρούτα και λαχανικά που έχω δοκιμάσει έχουν γεύση. Ναι, ακόμα και οι ντομάτες!

gutzzimmer

Το έχω σκυλομετανοιώσει που μένω μόνη μου. Γιατί και στην Αθήνα μόνη μου μένω οπότε θα ήθελα να ζήσω και λίγο με συγκατοίκους δηλ σε WG. Να δω πως είναι ρε παιδί μου. Τώρα εδώ δε γνωρίζω πολύ κόσμο. Απλώς φοβήθηκα ότι μπορεί να είχα ηλίθιους συγκατοίκους όταν δήλωνα. Η Ελλη μου είχε πει ότι είχε μια ηλίθια κινέζα που μαγείρευε όλη την ώρα και βρώμαγε το σπίτι. Είναι αλήθεια, όντως οι κινέζοι μαγειρεύουν συνέχεια και εδω και βρωμάει ολος ο διάδρομος!! Ακόμα και στην άλλη εστία που πήγα στην St. Petersburgerstr. ακόμα κι εκεί βρώμαγε! Τέλος πάντως εγώ τότε δεν ήξερα πως θα είναι και αφού παρουσιάστηκε Εinzelzimmer είπα να το πάρω. Αν ήταν οι εστίες όπως στο Potsdam τότε δε θα μπορούσα να έχω συγκατοίκους για 4-5 μήνες, θα ήταν πολύ κουραστικό. Αλλά αυτά τα δωμάτια των παιδιών στην άλλη εστία ήταν ωραία. Μοιράζονταν όμως 8 άτομα την κουζίνα και την τουαλέτα. Ηταν κάτι σαν το Sims university. Και είχε και ωράια θέα η κουζίνα. Βέβαια αν είσαι σε κάτι τέτοιο με τύπους σαν τον Carsten τον Linkpartner που ήρθε να με μαζέψει από το τρένο μόλις ήρθα και ήταν γκοθάς, τότε να μου λείπει! Θα έβλεπα εφιάλτες το βράδυ στον ύπνο μου!

Είναι και το θέμα της συγκοινωνίας όμως. Στη St. Petersburgerstr. έχουν τη στάση του τραμ δίπλα τους. Εγω έχω το περπάτημα της ζωής μου να κάνω μέχρι τη στάση. Θεωρητικά δεν είναι τόσο πολύ, μόνο 4 τετράγωνα, τόσο και παραπάνω είμαι στην Αθήνα από το μετρό. Απλώς εδώ τα τετράγωνα είναι ψιλομεγάλα και το χειρότερο είναι ότι δεν έχεις τίποτα να παρατηρήσεις σε όλο αυτό το δρόμο. Θα μου πείς, ούτε στην Αθήνα έχεις. Ναι αλλά εδώ έχει μόνο γρασίδια. Αμάν πια με τα γρασίδια. Ούτε ένα μικρό δεντράκι έτσι για ομορφιά δεν υπάρχει. Μόνο ατελείωτα βαρετά γρασίδια.(Wiesen) Δηλαδή τώρα που το ξανασκέφτομαι, έχει κάτι δέντρα αλλά από αυτά που περνάνε πάντα απαρατήρητα. Ισως επειδή δεν έχουν φύλλα ακόμα λόγω χειμώνα, ίσως επειδή είναι αυτός ο ρόλος τους, να περνάνε πάντα απαρατήρητα σ'αυτή τη ζωή. Ορίστε πάλι μου βγάινει ο ανιμισμός μου... Οχι, απλά είναι ένας βαρετός δρόμος μέχρι τη στάση. Αυτό.

Στους δρόμους έχει πέτρες κυρίως (από αυτές που έχει στο Γεράκι στα σκαλιά) πάνω στις οποίες έχουν κάνει την εξυπνάδα και έχουν ρίξει άσφαλτο. Χωρίς τίποτα ενδιάμεσα (!) Και σε πολλούς δρόμους έχει αρχίσει να ψιλοφεύγει η άσφαλτος και βλέπεις στις άκρες τις πέτρες. Ασε που πολλοί δρόμοι έχουν λακούβες. Αυτά φυσικά όχι στο κέντρο της πόλης αλλά εδώ που μένω εγώ. Δεν ξέρω αν φταίει πάλι το DDR παρελθόν της πόλης ή απλά είχαν κάποιο μαλάκα δήμαρχο, πάντως είναι χάλι.

Ο κεντρικότερος δρόμος της πόλης για ψώνια, κάτι σαν την Ερμού τη δικής μας (ή την Αριστομένους αν προτιμάτε ;-) ) είναι η Pragerstr ή αλλιώς η οδός Πράγας. Εκεί λοιπον στη μέση υπάρχει ένα τεράστιο κτήριο το οποίο προσπαθούν να γκρεμίσουν. (Ποιος ξερει τι μοντέρνα αηδία θα ξεφυτρώσει μετά) Αυτό το καημενο κτήριο λοιπόν το γκρεμίζουν σιγά σιγά και το καταβρέχουν συνέχεια, προφανώς για να μη γεμίσει σκόνη ο κόσμος που κάνει ψώνια. Αλλά είναι εκνευριστικό που το γκρεμίζουν τόσο σιγά. Λες και το γκρεμίζουν με το κουταλάκι του γλυκού. Ξαναλέω είναι τεράστιο αυτό το κτήριο, δεν εχω μάθει ακόμα όμως τι ήταν αυτό πριν.



Τα καινούργια κτήρια που εχουν χτίσει, δηλαδη ένας πολυσινεμάς, είναι μια μοντέρνα μεταλλικη αηδία που δεν αρέσει σε κανέναν και φαίνεται και κάπως "επιθετικό". Για την ακρίβεια είναι σαν γιγάντιο τανκς. Αυτή η πόλη είναι ότι να ναι! Έχει τα παλιά κτήρια (που δεν έχω προλάβει να τα δω ακόμα, γιατί δεν έχω προλάβει να πάω στο ιστορικό κέντρο για βόλτα), έχει τα DDR κτήρια, που τώρα είναι κυρίως φοιτητικές εστίες (ανακαινισμένα φυσικά και πολύχρωμα αλλα παραμένουν κουτάκια) και τα μοντέρνα που είπα, τα οποία δε μου αρέσουν καθόλου. Και ανάμεσα σε όλα αυτά περνάει το τραμ. Μερικά τράμ είναι κανονικά, σύγχρονα, σχεδόν όπως το δικό μας στην Αθήνα, όχι γκρίζο βέβαια αλλά κίτρινο. (Αλήθεια ποιός σκέφτηκε σε μια γκρίζα πόλη όπως η Αθήνα να βάλει ενα γκρίζο τράμ;) Υπάρχουν όμως και κάτι τράμ που έχουν ξεμείνει από παλιά και έιναι πολύ αστεία. Είναι 2 βαγονάκια που δεν επικοινωνούν μεταξύ τους, όπως τα κανονικά παλιά τραμ!

gutznetz

Μόλις ξεκίνησα να κατεβάζω το επεισόδιο του παραπέντε που έχασα... Εντάξει, κατεβάζω με κάτι τρελές ταχύτητες. Από τορρεντ φυσικά. Μέση ταχύτητα γύρω στα 700kbps και όλο ανεβαίνει... Αν δεν είχε κι αυτο τον ηλίθιο περιορισμό με τα 3 γιγα ρε γαμώτο... Εκανα κάποια τεστ για να μετρήσω την ταχύτητα μου αλλα έβγαλα μεγάλες αποκλίσεις οπότε δε μπορώ να υπολογίσω ακριβώς. To upload από 384 μέχρι 512 kbps. Το download... από 256kbps μέχρι και 3,6Mbps!!! Ανάλογα τα κέφια δηλαδή! Ο Christian ο μοντερέιτορ μου είπε ότι η ταχύτητα εξαρτάται από τους χρήστες που το χρησιμοποιούν εκείνη τη στιγμή. Οσοι και να το χρησιμοποιούν όμως, κατεβάζω απίστευτα γρήγορα! Το παραπέντε το κατέβασα σε 7 λεπτά!

Τα τεστς τα έκανα εδώ http://dslreports.com/tools

πάρτι...

Λοιπόν, το πάρτι ήταν σούπερ ουάου, όπως μόνο οι Γερμανοί ξέρουν να κάνουν. Αν υπήρχε τέτοιο μπάρ-κλάμπ στην Ελλάδα θα είχε κλέισει από την πρώτη μέρα. Αν και για τα γερμανικά δεδομένα το συγκεκριμένο πάρτι είχε μεγάλη επιτυχία. (ασχολίαστο) Υπήρχαν όλες οι φυλές του κόσμού, καθότι εράσμους πάρτι αν και εγώ μιλούσα κυρίως με τους Ελληνες. Το μαγαζί είχε σχεδόν αποκλειστικά μπύρες και μια μεγάλη Becks που πήρα έκανε 1,90 ευρώ. Που στην Ελλάδα η μικρή μπύρα κάνει γύρω στο πεντάευρω. Και φυσικά είχε pfand το οποίο δεν πήρα γιατί ξέχασα. Οπότε υπολογίστε τώρα διαφορά τιμής... Είπαμε, οι γερμανοι έχουν άλλη σχέση με τη μπύρα αλλά όχι και 3-4 φορές πάνω η τιμή! Έλεος! Τη μουσική και τη διακόσμηση του μαγαζιού απαξιώ εννοείται να τη σχολιάσω. Όχι ότι περίμενα και κάτι πολύ καλύτερο δηλαδή... Ich bin schon daran gewohnt.

περί...

ξεκινάμε λοιπόν... εδώ γράφω τις εμπειρίες μου από το εράσμους στη δρέσδη, το οποίο μόλις ξεκίνησε (προχτές δηλαδή αλλά δεν είχα ίντερνετ)

το blog ήθελα να το ξεκινήσω για να γράφω τι μου κάνει εντυπωση (was mir auffällt) εδώ στο Ντρέσντεν ή αλλιώς στο Οτι-να-ναι-σταν. Τώρα πλέον έχω ψιλοπάθει ανοσία και όλα μου φαίνονται πιο νορμαλ. Επίσης ένα ψιλοπρόβλημα είναι ότι μου δίνουν ιντερνετ μόνο 3 γίγα την εβδομάδα (down και upload) οι παλιογύφτουλες γιατί τάχα δε θέλουν να κάνουμε κατάχρηση και να κατεβάζουμε. Επομένως δεν ξέρω αν θα μου φτάσει αυτό και πόσο συχνά θα μπορώ να γράφω. Ξέχασα, αν ξεπεράσω αυτό το όριο που είπαμε, τότε θα μείνω χωρίς ίντερνετ για 1 εβδομάδα, αν ξανασυμβεί τοτε για 2 εβδομάδες και μετά θα μου το κόψουν. Αυτα τα ωραία... Βέβαια αν βρώ κανέναν από την εστία μου να συνεργαστούμε τότε θα μοιραζόμαστε τα κατεβάσματα γιατι ενδο-LAN δε μετράει. Πάντως χαιρέταω τις άπειρες άσχετες ταινίες, τα επεισόδια παραπέντε και σίνγκλς...

Μένω στην Γκουτσκοβστρασε (Gutzkowstraße - τι ωράια που ακούγεται, σαν να ξερνας) στη φοιτητική εστία, σε ένα κτήριο που μόνο για εστία δε μοιάζει. Το δωμάτιο μου είναι μονόκλινο με κουζίνα και μπάνιο δικό του. Είχα ζητήσει μονόκλινο σε άλλη εστία αλλα δεν είχε. Εδω είμαι ψιλομακριά από τις συγκοινωνίες, δηλ 5-10 λεπτά από 4 διαφορετικές στάσεις αλλα είμαι στο κέντρο της πόλης. Αυτή η πόλη είναι πολύ απλωτή ρε παιδί μου. Εντάξει έχω παει και σε άλλες ευρωπαικές πόλεις, και γενικά δεν είναι τόσο τσουπωτά όλα όπως στην Ελλάδα, αλλα εδώ το έχουν παρακάνει. Αυτοί οι Ανατολικογερμανοί πρέπει να ρίχνανε τρελό περπάτημα... Γενικά η πόλη μυρίζει DDR. Κάποιος άλλος ,μπορεί να έλεγε "βρωμάει" αλλά εμένα μου αρέσει αυτό. Όταν λέω μυρίζει εννοώ κυρίως τη DDR-Αρχιτεκτονική με τα πανύψηλα κουτάκια. Είμαι πολύ τυχερή που η δική μου εστία δεν έχει τέτοιο κτήριο αλλά ένα Max-Kade κτήριο. Αλλο να βλέπεις αυτό το στυλ πόλης και άλλο να μένεις κιόλας!

Επίσης οι Γερμανοί εδωπέρα είναι ότι να ναι, έχουν σχεδόν όλοι χρωματιστά μαλλιά και πίρσινγκ, ανεξαρτήτως ηλικίας, έχω δει από παιδάκια μέχρι γιαγιάδες. Και στο πότσνταμ υπήρχαν τέτοιοι αλλά εδώ είναι πολύ πιο έντονο. Μάλλον τους έχει βαρέσει η DDR στο κεφάλι και βγάζουν τα απωθημένα τους. Σήμερα είδα 2 παππούδες σε ένα κεντρικό σημείο να κρατάνε κομμουνιστικές σημαίες και να φοράνε DDR μπουφάν και να λένε διάφορα. Δεν ήταν από αυτούς που κάθεσαι δίπλα τους και βγάζεις φωτογραφία, καμία σχέση. Μάλλον άνεργοι θα ήταν ή αγανακτισμένοι. Γενικότερα η Δρέσδη είναι ένα εργοτάξιο. Για τα γερμανικά δεδομένα πάντα, δεν τη συγκρίνουμε με την Αθήνα, η Αθήνα είναι εκτός συναγωνισμού. Πάντως γκρεμίζουν κάτι κτήρια, κάνουν αλλαγές στην ύδρευση, στην κυκλοφορία...

Χτες και σήμερα τρέχω σαν τρελή να δηλωθώ σε οτιδήποτε μπορεί κανείς να φανταστεί και από τη μια μεριά της πόλης στην άλλη (μάλλον, από τη μια πλευρά του κέντρου της πόλης στην άλλη) Σουπερμάρκετ μεγάλο δεν έχω βρεί ακόμα και έχω πολλές ελλείψεις αλλά δεν αντέχω άλλο περπάτημα! Αυτοί οι Γερμανοί ρε παιδί μου είναι εντελώς ότι να ναι. Ευτυχώς που είχα κάνει το Sommerkurse στο Πότσνταμ και δε μου φαίνονται όλα τόσο ουρανοκατέβατα. Μεγάλα προβλήματα συνεννόησης δεν έχω.

Σήμερα το βράδυ έχει ερασμους πάρτι στο ισόγειο της εστίας μου που είναι ένα μπαρ. Ελπίζω να γνωρίσω εκεί άλλους ερασμίτες.