Ετη φωτός μπροστα...

Καλά ε, έχω μείνει αναυδη. Οχι μόνο οι συγκοινωνίες είναι τέλεια οργανωμένες, όχι μόνο πηγαίνεις με τραμ σχεδόν παντου (μετρό δεν έχει, δε μπορουν να σκαψουν υπόγεια, δεν ειναι κατάλληλο το έδαφος), όχι μόνο έχει νυχτερινη συγκοινωνία που να εξυπηρετεί σχεδόν για όλες τις περιοχές και τα προάστια, όχι μόνο ξέρεις με ακρίβεια λεπτού πότε περνάει το τραμ ή το λεωφορέιο από τη στάση σου και δεν καθυστερεί ποτε, όχι μόνο στο ίντερνετ βρισκεις έυκολα τα πάντα στο σαιτ του αντίστοιχου ΟΑΣΑ, αλλά και μπορείς να στειλεις μήνυμα με το κινητό σου σε ποια σταση είσαι και που θέλεις να πας και σε πόσην ώρα και σου στέλνει όλες τις δυνατές διαδρομές (αν πας με τα πόδια στο γράφει και αυτο :-)) )Και αυτό όχι με χρέωση 1,50 ευρώ το sms αλλά με χρέωση απλού μηνύματος!! Και αν θέλεις να πας απο τις 10 το βράδυ μέχρι τις 5 το πρωι στο αεροδρόμιο, επειδή δεν υπάρχει πολύς κόσμος ώστε να βάλουν νυχτερινή γραμμή, παίρνεις τηλέφωνο και έρχεται ταξί και με χρέωση απλού αστικού εισιτηρίου σε πάει από το σπίτι σου στο αεροδρόμιο. Και έχετε υπόψη σας ότι τα ταξί στη Γερμανία δεν κάνουν όσο στην Ελλάδα, έιναι πολύ πιο ακριβα και τα παίρνεις μόνο αν υπάρχει ανάγκη.

Σήμερα μας είχε βγάλει έξω μια ελληνίδα που είχε γενέθλια και όταν θέλαμε να φύγουμε, στείλαμε μήνυμα, είπαμε σε 20 λεπτά τι έχει από την τάδε σταση προς την τάδε, και έτσι φύγαμε ακριβώς ώστε να προλάβουμε το τραμ το 13 και μετά την ανταπόκριση του 11. Ούτε να περιμένουμε άσκοπα στη στάση μια αιωνιότητα ούτε τίποτα.

Και όλα αυτά στο "κωλοχώρι" τη Δρέσδη, τη μόλις 13η σε μέγεθος πόλη (500.000 κάτοικοι), και πρώην ανατολική Γερμανία (αν και το πρωην ανατολική στον τομέα συγκοινωνίες, δε λέει τιποτα). Πείτε μου τι απο όλα αυτά έχει η φανταστική και πολυαγαπημένη μας Αθήνα. Αν και είναι άδικο να συγκρίνω την πρωτεύουσα μας με μια απλά επαρχιακή γερμανική πόλη. Συγγνώμη. Ας τη συγκρίνουμε λοιπόν με την Πάτρα, που είναι η 3η πόλη της Ελλάδας και περίπου στους ίδιους κατοίκους με τη Δρέσδη, συμπεριλαμβανομένων και των μη εγγεγραμμένων κατοικων, των φοιτητών κλπ. Για πείτε μου; Καμια επαφη ε;

Κι εγώ που νόμιζα ότι τα έχω δει όλα σ'αυτή τη χώρα... Η Γερμανία δε σταματά να σε εκπλήσσει, ακόμα κι όταν νομίζεις ότι την έχεις συνηθίσει, που λέει κι ένας φίλος μου.

Τα εθνικά μας πατσαβούρια

Σήμερα θα γκρινιάξω λίγο. Για τους λατινικούς χαρακτήρες και τα greeklish. Και όχι, δεν ισχυρίζομαι να καταργήσουμε τα ωραία μας ελληνικά γραμματάκια που στο κάτω κάτω προυπήρχαν των λατινικών, αλλά να τα συσχετίσουμε κάπως με τα λατινικά. Όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν προβλήματα μεταγραφής των ελληνικών λέξεων με λατινικούς χαρακτήρες. Και στον τρόπο που γράφουμε τα ελληνικά μας ονοματεπώνυμα, αλλά κυρίως στο ιντερνετ και γενικότερα σε ότι έχει να κάνει με υπολογιστές. Πώς γράφω σε ξενόγλωσσες βικιπαιδειες τα ελληνικά ονόματα; Πώς ψάχνω να κατεβάσω τραγούδια; Με όλες τις πιθανές ονομασίες. Και στη βικιπαίδεια κάνω ενα σωρό redirections. Μα γιατί να κάνουμε δύσκολη τη ζωή μας; Και πώς είναι σωστά τα greeklish; Οι κινέζοι έχουν φτιάξει σύστημα μεταγραφής της γλώσσας τους (φωνητικό) από το 1950, (αν και όχι τόσο πετυχημένο, η αλήθεια να λέγεται) και σκεφτείτε ότι είχαν και λιγότερες επαφές με τις άλλες χώρες λόγω κομμουνισμου. Εμείς αφήνουμε απλά τα greeklish να αναπτυχθούν και να καθιερωθεί καποια μορφή με τον καιρό. Αυτό οφείλεται κυρίως στην κακή σχέση που έχουν οι φιλόλογοι και οι αρμόδιοι σε θέματα γλώσσας με την τεχνολογία. Δεν έχουν χρησιμοποιήσει σχεδόν ποτέ greeklish. Και δεν εννοώ τους καθηγητές στα σχολεία αλλά τους ακαδημαικούς, αυτούς που μπορούν να πάρουν αποφάσεις. Και που φυσικά είναι όλοι 100 χρονών. Από τους κομπιουτεράκηδες πάλι δε μπορούμε να το απαιτήσουμε γιατί δεν είναι αυτοί αρμόδιοι για τη γλώσσα. Αλλά αποφασίστε. Δεν είναι τόσο πολύπλοκο. Πώς θα γράφουμε το "ου"; oy, ou, ή u; Τους ορθογραφικους κανόνες του κρατάμε; Σε ποιό βαθμό; Με τα 5 "ι" , τα 2 "ο" και τα 2 "ε" της γλώσσας μας τι γίνεται; Και πως αποδίδουμε τα γράμματα; Εντάξει το δ γίνεται d, αλλά το θ η το ξ τι γίνεται; 8 και 3; Ή th και x; Τις συντομογραφίες τις μεταφράζουμε; Δηλαδή το Εθνικό Μετσόβειο Πολύτεχνείο (ΕΜΠ) είναι σωστό να το λέμε NTUA; Σε όλες τις άλλες γλώσσες τα αφήνουν όπως είναι, δεν τα μεταφράζουν.

Γενικότερα εχουμε μεγάλη ιδέα για τη γλώσσα μας. Εντάξει, ναι, είναι πανάρχαια, αλλά τώρα δεν τα μιλάνε παρά μόνο 11 εκατομμύρια άνθρωποι. Και όταν κάθομαι στο τρένο και διαβάζω κάτι με κοιτάει ο δίπλα και μου λεει "τι αστεία γραμματάκια είναι αυτά! Είναι σαν αυτά που χρησιμοποιούσαμε στη φυσική στο σχολέιο." Και φυσικά όπου χρειάζεται να δείξω την ταυτότητα μου, υπάρχει πάντα ένα ψιλοπρόβλημα. Δεν έχω την απαίτηση να τη δεχτούν, ένα χειρόγραφο χαρτί είναι που για κάποιον που δεν ξέρει ελληνικά μπορεί να γράφει οτιδήποτε άλλο επάνω εκτός από τα στοιχεία μου. Έχω την παλιά βλέπετε και δε θέλω να την αλλάξω αλλά μάλλον θα αναγκαστώ. Βέβαια και οι νέες ταυτότητες χάλια είναι. Χειρόγραφες και πάλι, χωρίς καμία ιριδίζουσα λωρίδα, υδατογραφήματα και τα συναφή, ένα απλό πλαστικοποιημένο χαρτί. Οι ταυτότητες όλως των άλλων παιδιών από τις υπόλοιπες χώρες είναι πολύ καλύτερες. Μικρές σαν πιστωτικές κάρτες και με μπόλικα υδατογραφήματα.

Οταν πηγαίναμε στην Πράγα με έναν έλληνα φίλο μου, εγώ είχα καινουριο διαβατήριο ενώ αυτός είχε έρθει με την ταυτότητα του (καινουρια μεν) και είχε κουβαλήσει μαζί και το παλιό διαβατήριο. Στον έλεγχο που μας έκαναν στο τρένο, εγώ έδειξα το διαβατήριο μου, το καινούριο (που γενικότερα είναι πολύ καλόφτιαγμένο, να λέμε την αλήθεια) και ο φίλος μου έδειξε την ταυτότητα του. Οταν πηγαίναμε η συνοριοφύλακας του είπε ότι δε μπορεί να το δεχτεί γιατί είναι κακής ποιότητας (!) και του ζήτησε διαβατήριο. Ο φίλος μου έδειξε το παλίο του διαβατήριο και αυτή προφανώς δεν ήξερε ότι τα παλιά διαβατήρια έχουν λήξει, αν και θα έπρεπε να το ξέρει, και τελικά το δέχτηκε. Όταν γυρίζαμε ο φύλακας δε δέχτηκε το παλίο του διαβατήριο αλλά δέχτηκε την καινούρια ταυτότητα. Συμπέρασμα; Οτι να ναι και ότι γουστάρουν. Αλλά είναι κρίμα να σε κρατήσουν και να σε τραβολογάνε έτσι τσάμπα για εξακρίβωση στοιχειων σε καμία άσχετη χώρα, επειδή τα εθνικά μας έγγραφα είναι πατσαβούρια.

Ομοίως ισχύει για το φοιτητικό πάσο. Αυτό κι αν είναι το πατσαβούρι του αιώνα. Αλλά εδώ μπαίνουμε σε άλλα χωράφια παρατάξεων και τατοιάυτα που δε θέλουν να γίνει πιο σοβαρό γαι να νοθεύουν τις εκλογές και να κατεβάζουν άσχετο κόσμο να ψηφίζει..

Μπανανία είμαστε ρε. Και μη μου λέτε ότι πήγα στο εξωτερικό και μεγαλοπιάστηκα και άλλαξαν τα μυαλά μου. Απλως δεν καταλαβαίνω γιατι τα προβλήματα που στο εξωτερικό τα έχουν λύσει προ πολλού, εμείς προσπαθούμε να τα ξανα-λύσουμε, χωρίς να βλέπουμε τι έχει κάνει ο άλλος. Είναι σαν να κάνουμε έρευνα χωρίς να μελετάμε ήδη την υπάρχουσα βιβλιογραφία για να σας το πω και επιστημονικα. Η αλλιώς σαν να προσπαθούμε να ξανα-εφεύρουμε τον τροχο. Αυτο δεν ισχύει μόνο για τα εθνικά μας έγγραφα αλλά και για τις υποδομές, τις συγκοινωνίες, την προστασία του περιβάλλοντος, για όλα. Αυτά. Τέλος.

χάζεμα...

Σήμερα πήγα στο ΙΚΕΑ για κάτι ψώνια και μετά πήγα σε ένα μεγάλο σουπερμάρκετ για χάζεμα. Μου αρέσει να χαζεύω σε μεγάλα σουπερμάρκετ και να μη αγοράζω τελικά παρά ελάχιστα πράγματα. Σήμερα όμως είχα και τη φωτογραφική μου μηχανή και έβγαζα και φωτογραφίες με όλα τα ηλίθια γερμανικά προιόντα που σας λέω πάντα για να τα δείξω κυρίως στη μαμά μου, να μη γκρινιάζει ότι δήθεν δεν τρώω και θα πάω απο ασιτία. Τις έβγαζα ψιλοβιαστικά γιατι εκτός του ότι με κοιτούσαν περίεργα οι πελάτες, φοβόμουν μήπως μου πουν και τίποτε από το μαγαζί, πράγμα που έγινε τελικά, με κυνηγήσανε! Αλλά είχα ήδη βγάλει τα πιο σημαντικά. Ορίστε λοιπόν! http://www.flickr.com/photos/kopelitsa-dresden

Υ.Γ. Αφήστε, μετά στο γυρισμό δεν είχε άλλο τραμ και χάθηκα, είμαι και "ταχυδρομικό περιστέρι" παναθεμα με, ουδεμία αίσθηση προσανατολισμού, κατα που πέφτει ο δρόμος μου, τίποτα, και πήγα σε κάτι προάστεια της Δρέσδης χαμένα και έκανα πόσην ώρα να γυρίσω σπίτι. Ωραία ήτανε εκεί όμως, θα ξαναπάω καμια μέρα επίτηδες. Εκτός άμα ξαναχαθώ και πάω ούτως η άλλως.

Greek products in Germany (μουχαχαχαχαχαχαχα)

Τώρα που έχουν σχετικά αποκατασταθεί τα τεχνικά μου προβλήματα θα αρχίσω να ανεβάζω τις φωτογραφίες που είχα βγάλει. Αρχίζουμε εδω με αυτό που λέει ο τίτλος: Ελληνικά προϊόντα

Φέτα (τι Π.Ο.Π. μου λέτε εσείς και λοιπά παραμύθια, η φέτα φτιάχνεται και με γάλα αγελάδας άμα λάχει)




Ελληνική σαλάτα (λέμε τώρα)


Γυροσαλάτα (???)


Και το καλύτερο το άφησα για το τέλος: Γύρος μπέργκερ! Αυτά είναι!



(περισσότερα για αυτό το θέμα δες και εδώ)

Τσουρίκ ιν Ντρεσντεν

Και μετα από χρόνια και καιρούς και αφού έκανα το γύρο του κόσμου είπα κι εγω να ξαναγυρίσω στη Δρέσδη. Εν συντομία να σας πω ότι μετα από το Μόναχο πήγα στο Βερολίνο, για το οποίο να πω μόνο ότι αισθητικά δεν είναι τόσο ωραία πόλη όπως τα Παρίσια και τα Λονδίνα και σίγουρα δεν είναι η κατάλληλη πόλη να επισκεφτούν οι γιαγιαδες και οι θειάδες που πήραν σύνταξη και δεν ξέρουν τι να κανουν το χρονο που τους περισσευει και το ρίχνουν στα ταξίδια. Το Βερολίνο είναι τελείο, αρκει να το ανακαλύψεις μόνος σου. Και γι'αυτο μπορεί να μην είναι η γουαου "τουριστική" πόλη, αλλα εμένα θα μ'αρεσε να ζω εκει. Εχει δικό της, τελείως δικο της στυλ. Ενδιάμεσα πήγα και μιση μέρα στο Πότσνταμ που είχα κάνει πέρσι καλοκαιρινά μαθήματα. Αχ,ωράιο το Πότσνταμ! Φτάνει τώρα. Δε λέω άλλα, εχουν περάσει και τόσες μέρες που έφυγα.

Μετα το Βερολίνο πήγα στην Αθήνα. Τι να πω για την Αθήνα; Την ξέρετε πως είναι. Το μόνο που αλλάζει όταν γυρίζεις πίσω είναι η οπτική σου γωνία. Οσο περισσότερα βλέπεις, τοσο καλυτερα μπορείς μετα να εκτιμήσεις. Και τα καλα, και τα κακα. Και τετοια εποχή είναι ωραια στην Αθήνα για βόλτες, δεν κάνει τρελή ζέστη ακόμα, δεν έχουν βγει και οι κατσαρίδες, τελεια. Βεβαια υπάρχουν και μερικά πράγματα που σου σπάνε τα νέυρα και πλέον τα βρίσκεις ανυπόφορα. Που δεν ξέρεις πότε περνάει το λεωφορείο γιατί η στάση δεν έχει πλάνο (τι λέω τώρα, πλάνο δεν έχουν καλα καλά ούτε οι οδηγοί, όποτε τους κατέβει περνάνε και είσαι αναγκασμένος να περιμένεις μια αιωνιότητα και μια μέρα στη στάση. Που όλα είναι βρώμικα και γκρίζα, αν και αυτό το βλέπεις μόνο τις πρώτες μέρες, αν έχεις μόλις έρθει από τη Γερμανία, μετά παθαίνεις ανοσία. Στη Δρέσδη το ποσοστο πρασίνου είναι 63%. Στην Αθήνα; Μόλις 2,9!!

Στην Ελλάδα έκατσα καμια βδομάδα και στο ενδιάμεσο πήγα και στους γονείς μου στην Καλαμάτα. Ηθελα να κάνω μπάνιο στη θέλασσα αλλά όσο ήμουν στην Καλαμάτα έβρεχε. Θα περάσει το καλοκαίρι εδω σην ξενιτια και μπάνιο δε θα έχω κάνει ακόμη. Και θα με τρέχουν εδω τα παιδια στα ποτάμια και στις λίμνες. Μπλιάξ.

Και απο χτες τσουρίκ ιν Ντρεσντεν. Οπου κάνει φοβερή και αποπνικτική ζέστη. Τρεις βδομάδες λέιπω από δω και έχουν συντελεστει τρομακτικές αλλαγές. Το Gutzkow η πολυαγαπημένη μας εστία έχει σκαλωσιές παντού γιατί κάνουν έργα στην προσοψη. Αμαν αυτοι οι Γερμανοί, τακτικοί ακόμα και στον τρόπο που βάζουν τις σκαλωσιές! Ευτυχώς ακόμα δεν έχουν φτάσει και στο παραθυρό μου, γιατι μετά θα βλέπω μόνο σίδερα. Αλλαξαν και τα δρομολόγια των τραμ, και τώρα περνάνε πιο πολλά από τη στάση μου, αλλαξαν και οι συσχετισμοι δυνάμεων στην παρέα, εδω, η Ντάνα η ρουμανα, η ψυχή της παρέας, δεν κάνει πια παρέα με όλους τους αλλους και δεν ξέρω τι έχει γίνει, και όποιον ρωτάω μου λέει απλά "η Ντανα δεν κάνει παρέα μαζι μας". Κουτσομπολέψτε ρε παιδι μου λιγάκι εσεις οι βορειοευρωπάιοι, δεν θα πάθετε τίποτα! Λίγο κουτσομπολιο στα πλαίσια του υγειους κοινωνικού σχολιασμου δεν κάνει κακό!

Και φυσικά έχω δουλειές με φούντες. Πρέπει να κάτσω να διαβάσω λιγάκι, γιατι είπαμε, 3 μαθήματα έχω μόνο, αλλά κάποια στιγμη πρέπει να τα διαβάσω κι αυτά, να φτιάξω το ποδηλατο μου που το είχα 3 εβδομάδες ακίνητο και ξεφούσκωσαν τα λάστιχα του, να πάω κανα σουπερμάρκετ, να γραφτώ στο γραφείο εξετάσεων (κάθε μάθημα που θέλω να δώσω στην εξεταστική πρέπει να το δηλώσω ξεχωριστα) και ίσως ψάξω και για άλλο σπίτι. Γιατί ωράιο το δωμάτιο μου και μεγάλο κλπ αλλά χάλια το Gutzkow. Ξενέρωτο και δε γνωρίζεις κανέναν.