Ηλεκτρολογίνες 4%

Σύμφωνα με κάποια στατιστικά στοιχεία που διάβαζα, στους ηλεκτρολόγους στο TU Dresden το ποσοστό των γυναικών είναι γύρω στο 4%. Και οι υπόλοιπες είναι ερασμίτισσες σαν κι εμένα ή κινέζες. Αλλά και πάλι, επειδή η σχολή μας δεν είναι και η βολικότερη για εράσμους, το ποσοστό και πάλι δεν ανεβαίνει ιδιαίτερα. Εγω περίμενα το ακριβώς αντίθετο, γιατί υποτίθεται ότι σε χώρες πιο ανεπτυγμένες από τη δική μας έχουν ξεπεραστει και κάποιες προκαταλήψεις κλπ. Την πρώτη φορά που πήγα σε μάθημα λοιπόν (ΣΑΕ ήτανε) είχα σοκαριστεί. Το αμφιθέατρο ήτανε γεμάτο κόσμο (κάπου 300 άτομα) και οι γυναίκες που εντόπισα ήταν κάπου 5. Μη γκρινιάζετε λοιπόν καθόλου οι ηλεκτρολόγοι ότι η σχολή μας δεν έχει καθόλου γυναίκες, υπάρχουν και χειρότερα, πολύ χειρότερα. Αμα είχε το κάθε έτος μόνο μια νταρντανα γερμανίδα και 3-4 κινέζες θα βλέπατε τι ωραία που θα ήταν. Τουλάχιστον τώρα μπορει να μην είμαστε ωραίες αλλά είμαστε "άνθρωποι", μπορούμε να μιλήσουμε κλπ. Με τις κινέζες τι να πεις; (Οι κινέζοι, που είναι και πάααρα πολλοί, κάνουν παρέα αποκλειστικά και μόνο μεταξύ τους, δε μιλάνε σε κανέναν άλλο)

Αν και τα αγόρια δεν είναι σε τόσο τραγική κατάσταση όσο θα περίμενε κανείς να είναι, δηλαδή ο δικός μας μέσος όρος ηλεκτρολόγου είναι πολύ πιο καμένος. Ισως σε αυτό βοηθάει και η διαφορά ηλικίας, δηλαδή οι περισσότεροι Γερμανοί τελειώνουν στα 20 το σχολείο και μετά πάνε 1 χρόνο στρατό ή κοινωνική εργασία και μετά σπουδάζουν. Δηλαδή όποτε μιλάω με Γερμανούς και τους λέω ότι είμαι 4ο έτος και 22 χρονών σοκάρονται. Οπότε οι συμφοιτητές μου στα μαθήματα του 8ου εξαμήνου παίζει να είναι και 25 χρονών! Ε, αμα σου τύχει να αλλάξεις και σχολή (κάτι σαν 10%) τότε υπάρχει περίπτωση να είσαι 29 χρονών και να σπουδάζεις ακόμα. Εχω γνωρίσει 2-3 άτομα 29 χρονών. Εννοείται ότι δουλεύουν ταυτόχρονα, αλλά δεν τα έχουν παρατήσει τελείως τα μαθήματα,δηλαδή μένουν σε εστίες και κάνουν ότι θα έκανε ένας κανονικός φοιτητής. Ενίοτε μπορεί να έχουν και κανένα παιδί επειδή τους προέκυψε κατά λάθος, και να τους βλέπεις στη γραμματεία της σχολής να περιμένουν στην ουρά με το μάρσιπο και το πιτσιρίκι. Οι πρώην ανατολικομπλοκίτες κάνουν παιδιά έτσι, χωρίς να το πολυσκέφτονται και σε μικρή ηλικία. Εγω προσωπικά σοκάρομαι όταν βλέπω φοιτήτριες με το καρότσι κλπ. και ξέρω ότι είναι στην ηλικία μου, κάποιες ίσως και μικρότερες. Πού το πας το πιτσιρίκι κοπελιά; Και πώς θα το μεγαλώσεις, όταν είσαι φοιτήτρια, δεν έχεις δουλειά, δεν έχεις ούτε στάνταρ σύντροφο (δε με νοιάζει αν είναι τυπικά παντρεμένοι ή όχι). Δεν είναι και λίγο ανευθυνότητα αυτό το πράγμα; Και δεδομένου ότι η γερμανική οικογένεια δεν είναι σαν την ελληνική που θα σε βοηθήσει όσο δεν πάει. Λέμε να έχεις ένα πιτσιρίκι και να το κουβαλάς μαζί στο κέντρο υπολογιστών ενώ προσπαθείς να κάνεις την εργασία, να το στέλνεις στον παιδικό σταθμό του πανεπιστημίου (ναι, υπάρχει τέτοιο πράγμα για τα παιδιά των φοιτητών) και τέλος πάντων να το κουβαλάς σαν εμπόδιο, πρακτικά να μην του δίνεις καθόλου σημασία. Εχω δει παιδιά να είναι στο καροτσάκι να σπαράζουν στο κλάμα και η μανα να μη δίνει καθόλου σημασία, να διαβάζει το βιβλίο της ατάραχη! Αυτό δείχνει ξεκάθαρα ότι το παιδί το αντιμετωπίζει σαν εμπόδιο, αλλά της έτυχε και δε μπορεί να κάνει αλλιώς. Εγω προσωπικά σοκάρομαι με όλα αυτά, δεν ξέρω αν είμαι πολύ οπισθοδρομική, ή αν ακουγομαι έτσι, απλώς κάθε πράγμα στον καιρό του και όταν είναι κανείς έτοιμος γι αυτό. Γιατί όταν αποκτάς παιδί στα 20, το πιο πιθανό είναι να μην έισαι έτοιμος-η γι'αυτό. Και τότε το παιδί θα βγει δυστυχισμένο και στερημένο. Δε λέω, υπάρχουν και γυναίκες που απέκτησαν μικρές παιδί και που αυτό τις έκανε να δεθούν ακόμα περισσότερο με αυτό. Και δεν το αντιμετώπιζαν ως εμπόδιο στη ζωή τους. Αλλά αυτές είναι η εξαίρεση. Τέλος πάντων, άλλη κοινωνία, άλλες συνήθειες.