Γκριχισερ ζαλάτ (Griechischer Salat)

Τι είναι η Ελλάδα για τους ξένους; Ο Παρθενώνας,μια ιδέα από Κρήτη, λίγος Πλάτωνας, μια κουταλιά τζατζίκι, κομματάκια φετα απο πάνω κι έτοιμη η ελληνική σαλάτα. Πραγματική σαλάτα στο γερμανικό μυαλό. Κατα τ'αλλα είμαστε κάτι σαν προέκταση της Βαλκανικής χερσονήσου, σαν να λέμε Ρουμανία, Βουλγαρία, Αλβανία κλπ. Συζητούσα με ένα Γερμανό, ο οποίος σπούδαζε ιστορία και είχε πάρει κατεύθυνση πολιτική (!) και είχε πολλή καλή γνώση της ελληνικής πραγματικότητας και της ιστορίας όχι μόνο της αρχαίας αλλά και της σύγχρονης (εμφύλιοι, χούντες, εξορίες κλπ) και μου έλεγε ότι νότια Ευρώπη θεωρείται η Ιταλία και η Ισπανία. Η Ελλάδα θεωρείται νοτιοανατολική Ευρώπη. Δεν ξέρω αν το πιάνετε το υπονοούμενο; Κι ας μην είχαμε ποτέ κομμουνισμό. Η δε Πολωνία έχει αρχίσει να θεωρείται πλέον κεντρική και όχι ανατολική Ευρώπη. (Έλεος!)

Γενικά εκτιμούν την ιστορία μας (την αρχαία) και όλοι ξέρουν το ελληνικό αλφάβητο γιατί το έχουν κάνει στο σχολείο στα μαθηματικά (όχι μόνο οι γερμανοί, όλοι, ακόμα και οι κινέζοι). Αλλά μέχρι εκεί. Ειδικά όσοι δε σπουδάζουν κάτι θεωρητικό δεν έχουν ιδέα. Κάτι γερμανοί ηλεκρολόγοι με ρωτησαν μια μέρα: "Απο που είπαμε ότι είσαι; Απο τη Ρουμανία;" Υπάρχουν φυσικά και τύποι που ακούουν Ελλάδα και ενθουσιάζονται απίστευτα και μετά αρχίζουν να σου λένε ότι ελληνικό ξέρουν (με την ερασμική προφορά) αλλά αυτοί είναι κυρίως όσοι σπουδάζουν κάτι σχετικό όπως είπαμε. Αχ αυτή η ερασμική προφορά! Τι έχω τραβήξει να εξηγώ ότι δεν είναι "μπετα" αλλά βήτα, δεν είναι "μου" αλλά μι, άλφα και γιώτα κάνει ε κι όχι ά-ι. Και μετά ρωτάνε τους καθηγητές τους και τους λένε ότι οι Αρχαίοι έτσι τα έλεγαν και εμείς οι νεοέλληνες τα έχουμε αλλάξει. Καλέ μου, οι Αρχαίοι δεν έλεγαν ποτέ το ητα "ε", πάντα "ι" μακρό, τραβηγμένο το έλεγαν. Ούτε έλεγαν π-α-ι-δ-ε-ι-ο. Παιδεύω (π-ε-δ-ε-β-ο) έλεγαν. (δεν ξέρω πως να τα γράψω ώστε να είναι κατανοητά, ελπίζω να καταλαβαίνετε τι λέω) Αυτά είναι εξυπνάδες του κάποιου κύριου Έρασμου (Desiderius Erasmus Roterodamus)

Η δε ελληνική κουζίνα είναι χωριάτικη σαλάτα (ή κάτι που προσπαθεί να μοιάσει σε χωριάτικη), τζατζίκι, ελληνικό γιαούρτι και ούζο. Ολα αυτά τα βρίσκει κανείς στο σουπερμάρκετ αλλά όχι στην κανονική τους μορφή δηλ. γιαούρτι τοτάλ και ούζο πλωμάρι ή 12 κλπ. αλλά στην τουριστική τους μορφή με κάτι μαιάνδρους, τσολιαδάκια και κάτι κιτς συσκευασίες, είναι όλα συσκευασμένα στη Γερμανία και γευστικά έχουν ελάχιστη σχέση με τα δικά μας. Αναρωτιέμαι ποιος τα αγοράζει. Η φέτα (εννοείται ότι την προστατευόμενη ονομασία προέλευσης ΠΟΠ την έχουν γράψει στα παλιά τους τα παπούτσια), όλα φέτες τα λένε αν είναι άσπρα ή σχεδόν άσπρα και έχουν μικρές τρυπούλες. Εχω βρεί και φέτα που ειναι από αγελαδινό και όχι απο κατσικίσιο γάλα και είναι υποκίτρινη σαν το κασέρι. Μπλιάξ! Ασε που αυτή η φέτα είναι σουπερ ανθεκτική, δεν ξινίζει ποτέ, όσο και να την έχεις στο ψυγείο! Η χωριάτικη σαλάτα κυκλοφορεί πααααρα πολυ, σε κυλικεία, σουπερμάρκετ, εστιατόρια κλπ και η μόνη απαραίτητη προϋπόθεση είναι να έχει μέσα ντομάτα και αυτή τη σχεδόν φέτα. Μια φίλη μου Ρωσίδα είχε παρει κάποτε ελληνική σαλάτα που είχε μέσα και τόνο! Για την ακρίβεια τόνο, ντομάτα, σχεδόν φέτα και σως μαγιονέζας απο πάνω. Αυτό κι αν είναι έμπνευση.

Αυτά είναι η Ελλάδα. Α, και το Euro που πήραμε μια φορά κι έναν καιρό από σπόντα. Κι αυτό το ξέρουν γιατί καμαρώνουν για τον Ρεχάγκελ. Αλλιώς ούτε κι αυτό θα ήξεραν. Επίσης η Ελλάδα είναι εχθρός της Τουρκίας. Γιατί, πάλι άγνωστο. Αντε βάλε και καμιά παραλία. Τώρα αν αυτή η παραλία που ονειρεύονται είναι στην Ελλάδα ή στην Ισπανία ή στην Τουρκία ή στις Μαλδίβες, λίγο τους νοιάζει. Εξάλλου, την ίδια τιμή έχει στο ταξιδιωτικό πρακτορείο. Και συνήθως στα πακέτα αυτά που είναι όλα πληρωμένα δεν έρχεσαι σχεδόν καθόλου σε επαφή με την πραγματική χώρα.

Αυτά. Δυστυχώς αυτά. Και όλα αυτά που λένε μερικοί γραφικοί τύποι (Καρατζαφέρηδες και Λιακόπουλοι) στην Ελλάδα εγώ τα ακούω βερεσέ. Εγώ σας λέω τι βλέπω. Και μην αρχίσετε να μου λέτε εγώ είχα γνωρίσει έναν Γερμανό που ήταν πωρωμένος με την Ελλάδα και ήξερε τα πάντα για εμάς. Ναι είναι αλήθεια, πολλοί γερμανοί είναι πωρωμένοι με μας, αλλά με την εικόνα που έχουν φτιάξει στο μυαλό τους για εμάς. Και επίσης εξετάζουμε την κοινή γνώμη εδώ κι όχι τις μεμονωμένες περιπτώσεις. Και αν θέλουμε να κάνουμε κάτι ως έθνος πρέπει να το κάνουμε μόνοι μας και δουλεύοντας κι όχι στηριζόμενοι μόνο στην ιστορία πριν 2000 και βάλε χρόνια. Γιατί αυτά είναι πλέον μόνο λέξεις. "Ντέμος" και "Περίκλες" μια φορά κι έναν καιρό.