Περιμένοντας το Rapidshared

Τελικά πρέπει να ξανακάνω φορματ. Και τώρα περιμένω να περάσουν τα 50 λεπτά καθυστέρηση του Rapidshared για να κατεβάσω και το 2ο μέρος του Nero ώστε να γραψω 4-5 dvd με τα αρχεια μου. Ελεος δηλαδη!

Πρέπει επίσης να ραψω τις κουρτίνες μου, θα πάω τώρα να βρω κλωστή, να φτιάξω το ποδηλατό μου γιατί μου τρύπησε το λάστιχο και φυσικά να διαβάσω κανένα γερμανικό για το kleines. Χαμος!

Χτες το βράδυ είχε πολωνική βραδιά στο Gutzkow. Εμπνευση ήτανε πάλι, τρελό κέφι, ευτυχώς που είχαν έρθει κάτι Έλληνες και κουτσομπολεύαμε τον κόσμο. Είχε κάτι τύπους που έπαιζαν κιθάρα και τραγουδούσαν, ας μη σχολιάσω καλύτερα. Είχε και φαγητά αλλά δε δοκίμασα, μόνο πολωνική βότκα ήπια, Ζιμπρούφκα τη λένε, η κάπως έτσι, η οποία πίνεται με χυμό μήλου και ήταν όντως πολύ ωράια! Και ξέρετε πόσο αυστηρή είμαι.... Την άλλη εβδομάδα έχει ιταλική βραδιά. Και την προηγούμενη είχε αμερικανική αλλά δεν είχα πάει και μου είπαν ότι ήταν χάλια. Ετσι, κάθε μέρα σε δουλειά να βρισκόμαστε. Τη Δευτέρα στο Flower Power, την Τρίτη στο Gutz, την Τετάρτη στο πάρτι του Linkpartner, την Πέμπτη στη βραδιά της κάθε χώρας, κάθε δεύτερη Παρασκευή στο πάρτι της Budapester (έ, τις άλλες Παρασκευές σε κανένα κλάμπ), το Σάββατο πάντα γίνεται κάτι και την Κυριακή βόλτα στο Μεγάλο κήπο όλη τη μέρα, στα γρασίδια, οπότε το βράδυ πάμε για ύπνο. Ελεος! Ποιότητα θέλουμε σ'αυτή τη ζωή ότι ποσότητα, αυτο δεν το έχουν πολυκαταλάβει. (Στα παραπάνω δεν αναφέρω τα χίλια δυο άσχετα πάρτι που γίνονται, τα παραπάνω είναι μόνο τα προγραμματισμένα) Σε όλα αυτά λοιπόν,πάμε στις 10:30-11 καθόμαστε, πίνουμε καμια μπύρα, (η οποία κάνει γύρω στα 2 ευρώ η μεγάλη) προσωπικά δε μπορώ να πιώ άλλη, αρχίζω και τη συχαίνομαι, δεν γίνεται τίποτα, η μουσική είναι τόσο δυνατή όσο η μουσική των σουπερμάρκετ (και τόσο ηλίθια) όταν πηγάινεις να ψωνίσεις, οπότε αν αρχίσουν όλοι να μιλάνε καλύπτεται από τις φωνές. Υπάρχουν πάντα ενα σωρό τύποι που πίνουν πολλή μπύρη και ψιλομεθάνε ακόμα και αν το πάρτι είναι τραγικά ξενέρωτο, από ένα σημείο και μετά βαριόμαστε να κουτσομπολέυουμε αυτούς που περνάνε και κατά τη 1 γυρίζουμε σπίτι. Εμπνευση ε;;; Αυτό που περιέγραψα είναι ένα κλασικό Gutzkowικό πάρτι. Εντάξει, στα κλαμπ δεν είναι τόσο χάλια αλλά και πάλι είναι ξενέρωτα σε σχέση με τα ελληνικά δεδομένα. Αυτά. Που θα πάει, σε κανα μήνα θα έχω πάθει ανοσία!

--εντιτ--
Τώρα που ξαναδιάβασα το ποστ μου διαπίστωσα ότι δεν έχω αναφέρει ότι είμαι πολύ τυχερή που η Δρεσδη είναι μικρή πόλη (550.000 κάτοικοι) και έχει απίστευτα πολλούς φοιτητές. Δηλαδή να λέμε και την αλήθεια. Πάντα έχεις κάτι να κάνεις, είναι επαρκώς μικρή ώστε να συναντήσεις ένα γνωστό σου στο δρόμο και να πάτε για καφέ και έιναι σε πολύ καλή γεωγραφική θέση, 2 ώρες από Βερολίνο και 2 από Πράγα. Δηλαδή με την επίλογή μου είμαι πολύ ικανοποιημένη, παρόλο που οι περισσότεροι μου έλεγαν ότι θα βαρεθώ κλπ. Είναι κάτι σαν την Πάτρα στο πολύ πιο όμορφο (βλέπε ιστορικό κέντρο της Δρέσδης) και περισσότερο διεθνές γιατί εδω έχει φοιτητές από τις πιο άσχετες χώρες, ακόμα κι απ'το Ιράκ. Και στο λίγο μεγαλύτερο.