Einkaufen

Στη Γερμανία ότι και να αγοράσεις δεν παίζει να δώσεις πάνω από 20-25 ευρώ. Σε σουπερμάρκετ ή σε τύπου χόντος σέντερ ή σε κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Απλά δε γίνεται! Πώς το λένε; Ακόμα και αν αγοράσεις τα πάντα, ολόκληρο το μαγαζί. Υπάρχουν πάααρα πολλά σουπερμάρκετ με άμαρκα προϊόντα (όπως τα "1" στα δικά μας καρφούρ), που πουλάνε αποκλειστικά τέτοια προιόντα. Πώς είναι το λίντλ; Τέτοια φάση. Γενικά οι άνθρωποι δεν καταναλώνουν. Κάθε φορά που πηγαίνω στο σουπερμάρκετ, όταν φτάνω στο ταμείο* είμαι πάντα αυτή που έχει πάρει τα περισσότερα. Και τι πάιρνω ο άνθρωπος; Γάλα, ψωμί του τόστ, τυρί, γαλοπούλα, κανένα φρουτάκι, κανένα χυμούλι, καμια σοκολατίτσα, αυτα. Νορμάλ πράγματα δηλαδή. Ολοι οι υπόλοιποι αγοράζουν 3 πράγματα, το ένα είναι υποχρεωτικά μπύρες, τα χώνουν στα σακίδια τους και αυτό είναι όλο. Άλλο πρόβλημα κι αυτό με τις τσάντες. Δε μπορεις να ψωνίσεις σαν άνθρωπος. Πού θα τα βάλεις μετά; Θα τα κρατάς στα χέρια; Κάθε πλαστική τσάντα μπορεί να κάνει ως και μισό ευρώ, είναι από χοντρό πλαστικό και δε χωράει καλα τα ψώνια του σουπερμάρκετ επειδή έχουν ακανόνιστα μεγέθη. Αν έχω ξεχάσει δηλάδή στο σπίτι την πάνινη μου τσάντα (όχι, δεν είναι καθόλου φλωριά, σιγά να μην κάθομαι σα βλάκας να πληρώνω) τότε αναγκάζομαι να αγοράσω μόνο ότι χωράει στο σακίδιο μου ή ότι μπορώ να κουβαλήσω στα χέρια.Πάντως έτσι δε μπορείς να καταναλώσεις σαν άνθρωπος. Και μη σας κακοφαίνεται αυτό που λέω να "καταναλώσεις". Μπορεί να μην το συνειδητοποιούμε αλλά είμαστε απίστευτα καταναλωτικοί τύποι οι Έλληνες. Το βλέπω ξεκάθαρα σε σύγκριση με τους άλλους λαούς, ειδικά σε σύγκριση με τους Ανατολικογερμανούς ή με άλλους πρώην ανατολικομπλοκίτες. Ακόμα και αν έχουν λεφτά, απλά δεν καταναλώνουν. Δεν αγοράζουν ότι μπορεί να μη χρησιμοποιήσουν. Αντίθετα εμένα με πιάνει καταναλωτική μανία εδωπέρα. Αφού είναι όλα παμφτηνα, αγοράζω μερικές φορές περισσότερα πράγματα, πχ καμια εξτρα σοκολατίτσα που τις έχουν και σε περίσσεια. Και πάλι όμως, στο ταμείο πληρώνω λιγότερα απ'όσα θα πλήρωνα στην Ελλάδα χωρίς το έξτρα που αγόρασα. Περίεργο ε; Η οι τύποι είναι τσαμπατζήδες ή εμείς είμαστε αδικαιολόγητα ακριβοί. Την κουρτίνα 2 δηλαδή... Και η βλακεία μας ως λαός είναι ότι δε σαμποτάρουμε ότι μας είναι ακριβό, απλά προσπαθούμε να βγάλουμε περισσότερα για να το αγοράσουμε. Οχι παιδιά μου, δε θα μας κακοχαρακτηρίσουν, άμα το σνομπάροπυμε. Ξυπνήστε! Δε θα τους αφήνουμε να μας πιάνουν τον κώλο και θα λέμε κι ευχαριστώ απο πάνω! Γιατί, για να το παίξουμε πλούσιοι το κάνουμε αυτό; Τι μετακατοχικά κόμπλεξ είναι αυτα; Σε άτομα άνω των 60 να το καταλάβω, σε μας όμως γιατί; Εμείς δε ζήσαμε ουσιαστικά φτωχοι, γιατί να πρέπει να προσπαθούμε να το αποδεικνύουμε κιόλας; Οταν πηγαίνουμε στα φράιντεις (που εντάξει είναι τρελή αμερικανιά αλλά είναι νόστιμα και εγώ γουστάρω), στην Ελλάδα εννοείται, εδώ δεν έχει, ξέρω ότι ότι πάρω θα το πληρώσω πάαρα πολύ ακριβα αλλά δε χρειαζεται να αφήσω και πουρμπουάρ αποπάνω. Ασε ρε φίλε, που το μη αλκοολούχο κοκτέιλ μπορεί να κάνει και 7 ευρω, εμένα ποιός θα μου τα δώσει δηλαδή; Φοιτητής άνθρωπος ειμαι κι εγώ! Ας με πούνε γύφτο, δε με νοιάζει, πουρμπουάρ δίνω μόνο όταν υπάρχει λόγος, όταν πάω κάπου και είναι πολύ ωραία, ή μου συμπεριφερθούν άψογα ή ακόμα αν κρίνω ότι η τιμή που πληρώνω είναι υπερβολικά χαμηλή για το προιόν και τις υπηρεσίες που απόλαυσα. Τέλος πάντων, αυτο που θέλω να πω είναι να μην πέφτουμε με τα μούτρα στην κατανάλωση, να σκεφτόμαστε και λίγο. Αυτό ισχύει και για τον εαυτό μου. Ούτε και να το πάμε στο άλλο άκρο βλέπε τους Γερμανούς και να ψωνίζουμε μόνο από λίντλ και ντια. Εντάξει, η διαφορά στην τιμή αντικατοπτρίζει σε ένα βαθμό και μια διαφορά στην ποιότητα. Αλλα για παράδειγμα ένα σαμπουάν φρουκτίς που αγόρασα σήμερα έκανε 1,95 και στην Ελλάδα το ίδιο σαμπουάν το πάιρνω πάνω απο 2,5. Γιατί ρε παιδια, η ίδια μάρκα είναι, το ίδιο ολόιδιο σαμπουάν, το μόνο που αλλάζει είναι η μετάφραση πάνω στη συσκευασία (που κι αυτή λέξη προς λέξη είναι), γιατί 20% πάνω; Που πάνε αυτά τα λεφτα δηλαδή;
Τέλος πάντων, αρκετά γκρίνιαξα και σήμερα, πάμε να κάνουμε καμιά δουλειά τώρα. Έχω πολλά θέματα να γράψω αλλά ποτέ δεν προλαβαίνω ρε γαμώτο.



*Τυπικός διάλογος σουπεμάρκετ

-Hallo! (πάντα με το ηλίθιο τυπικό χαμόγελο)
-Hallo
. . .
-ΧΧ,95 bitte!

-Dankeschön!
-Bitteschön

-Zettel? (ή αλλιώς αγαπάς τη Γερμανία; Απόδειξη! που έλεγε και η πανάρχαια διαφήμιση)
-Ja. (αν της πεις nein το σκίζει επιτόπου (!) και το πετάει σε ένα καλάθι σκουπιδιών δίπλα της λες και θα το θεωρήσεις αδιακρισία αν δει ο επόμενος πελάτης τι πήρες!)

-Auf Wiedershen!

Αυτό το μοντέλλο ακολουθείται πιστά όπου και να πας για ψώνια. Και γρι γερμανικά να μην ξέρεις αυτό το μοντέλλο είναι αλλάνθαστο! Δε βαριούνται πάντα να χαμογελάνε; Δε βαριούνται πάντα να λένε dankeschön, bitteschön;;;