Ευτυχισμένος ο καινούριος Πάσχας

Πάει, πέρασε και το τριήμερο που ονομάζεται Πάσχα, εδώ στο Ντρέσντεν. Χρόνια πολλά κι όλας, επί τη ευκαιρία. Για τους Γερμανούς κάτι τέτοιο είναι, σαν να λέμε του Αγίου Πνεύματος ή Πεντηκοστή. Ευκαιρία για ολιγοήμερες διακοπούλες, χωρίς να είμαστε σίγουροι και τί είναι αυτό που γιορτάζουμε. Εξάλλου δεν είναι όλοι χριστιανοί (πλέον). Αλήθεια, το είδα και σε διαφήμιση 090 στην τηλεόραση, ανήμερα το πάσχα. "Απαντήστε και κερδιστε, τί γιορτάζουμε σήμερα; Α. Τη γιορτή της μητέρας Β. Το πάσχα" Ελεος! Κάθε κρατίδιο έχει τις δικές του διακοπές, για να μη δημιουργούνται μποτιλιαρίσμτα στους δρόμους, έτσι μου είχαν πει στο Πότσνταμ, στο μάθημα που κάναμε Landeskunde. Εδώ έχουν μόνο το λιγότερο δυνατό, δηλαδη αργία τη μεγάλη παρασκευή και τη δευτέρα του πάσχα. Τις διακοπές τους τις κάνουν 1 μήνα το Μάρτιο. Στο Μόναχο αντίθετα έχουν διακοπές πάσχα κανονικά 15 μέρες. Από το μεσημέρι λοιπόν τους ακούω που καταφτάνουν (eintreffen) με τα αυτοκίνητα τους οι φοιτητές, γιατι έχω ανοιχτό το παράθυρο του δωματίου μου. (Εγώ είμαι προνομιούχα και έχω 2 παράθυρα. Ούτε λόγος για μπαλκόνι εννοείται. Μπαλκόνι στη Γερμανία;;; Χαχαχαχαχα) Για να είμαι ειλικρινής δε μου φάνηκε καθόλου σαν Πάσχα. Δεν είμαι και πολύ φανατική, αλλά μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι μου κακοφάνηκε που δεν ένοιωσα καθόλου πάσχα. Ούτε νήστεψα, ούτε πήγα καθόλου στην εκκλησία και η κυριακή του πάσχα πέρασε σαν μια κανονική ημέρα. Για την ακρίβεια πήγα το βράδυ της ανάστασης σε μια ρωσική εκκλησία μαζί με μια ρουμάνα ερασμίτισσα που κάνω παρέα. Κι εκείνη είναι ορθόδοξη και της φαινόταν κάπως αυτό το πάσχα. Μάλιστα εβαψε και αυγά με ανεξίτηλο μαρκαδόρο και τσουγκρίσαμε! Αυτο είχε πολύ γέλιο. Η γαλλιδούλα, αν και καθολική, μας κοιτούσε σαν να έχουμε πέσει από τον Άρη γιατί λέγαμε τι κάνουμε το πάσχα και γενικά τα έθιμα. Τελικά οι ορθόδοξοι κάνουμε σχεδόν τα ίδια πράγματα. Και στην εκκλησία ήταν σχεδόν όπως και στις δικές μας, οι διαφορές ήταν ελάχιστες και όχι ουσιαστικές. Αλλά η λειτουργία ήταν στα ρωσικά (είχα λιώσει στο γέλιο αν και μέσα στην εκκλησία) ήταν και 4-5 Έλληνες αλλά δε μπόρεσα να τους μιλήσω.

Για νηστεία φυσικά ούτε λόγος. Τι να νηστέψω;; Εδω νηστεύω από το φυσιολογικό φαγητό εδώ και πόσους μήνες. Στην Αθήνα επειδή μαγειρεύω σπάνια και μου λείπει το μαμαδίστικο φαγητό και εδώ στη Γερμανία νηστεύω από οτιδήποτε γευστικά ανεκτό (hardcore κατάσταση). Να νηστέψω κι άλλο; Καλά η γερμανική κουζίνα είναι χάλια. Σκατά με φράουλες. Από που να ξεκινήσω. Α, από τα Vorurteile (προκαταλήψεις) Για τη γερμανική μπύρα δεν τρελαίνομαι. Μου αρέσουν οι μπύρες αλλά πρώτον προτιμώ αυτές που έχουν γεύση όπως η Corona η μεξικάνικη. Και δεύτερον, μπορώ να πιω αλλά μετά από λίγο βαριέσαι ρε παιδί μου. Μπουχτίζεις, πώς το λένε; Επόμενο θέμα: Wurst ήγουν αλλαντικά. Υπάρχουν μερικά αλλαντικά που είναι όντως ωραία, αλλά όσα λουκάνικα έχω φάει μου φάνηκαν ψιλοάψητα. Δηλαδή κρούστα απέξω, κι από μέσα πολύ μαλακά. Εντάξει, δεν τρελάθηκα κιόλας. Άλλο θέμα: Kartoffeln (πατατες) Στη Γερμανία τρώνε πολλές πατάτες, πάρα πολλές πατάτες. Προσωπική δε με χαλάει καθόλου, ως γνήσιο καλαματιανή και ως γνήσιο εγγόνι της γιαγιάς μου που είναι μαστόρισσα στην τηγανιτή πατάτα και στο αυγό. Αλλά εδώ δεν τις φτιάχνουν τηγανιτές, τις φτιάχνουν όπως μπορείς να φανταστείς. Δηλαδή χάλια. Ακόμα δεν έχω πάει εδώ να φάω σε Mensa δηλαδή σε εστία αλά απ'ότι θυμάμαι από το Πότσνταμ στη γερμανική κουζίνα κάνουν τους πιο οτι-να-ναι συνδυασμούς. Από τα χάιλαιτ ήτανε ένα ωραιότατο σαγανάκι που είναι φάει, το οποίο είχε κάτι απροσδιόριστα τετράγωνα κομματάκια μέσα που απ'ότι ανακάλυψα αργότερα ήταν κουνουπίδι βραστό. Έλεος!! Σαγανάκι με κουνουπίδι;; Τότε συνήθιζα να λέω: Das Kochen ist noch nicht entdeckt hier. Και τίγκα στο λίπος εννοείται τα πάντα. Ας πιάσουμε τώρα τα γλυκά. Που τα βλέπεις λαχταριστά στις βιτρίνες και νομίζεις ότι είναι όντως σουπερ ουάου. Στην πραγματικότητα έχουν ένα πρόβλημα με τη ζάχαρη εδώ οι τύποι. Δε βάζουν καθόλου. Όλα τα γλυκά τους είναι άγλυκα. Τα τρώς και μετά κάτι σου λείπει. Ομοίως κι ο καφές. Αγευστος. Και η απορία μου είναι, πόσο διαφορετικός μπορεί να είναι ένας καφές, αφού είναι η ίδια μάρκα με την ελλάδα, αφού είναι πολυεθνική κλπ. κλπ. Ο καφές που φτιάχνω στο σπίτι ειναι νεσκαφέ, αλλά δεν έβρισκα το κλασικό κουτί του νεσκαφέ (δεν το πουλάνε) και πήρα ένα της ίδιας εταιρίας αλλά λίγο διαφορετικό που έχει άλλη γευση. Ακόμα και στα στάρμπακς είναι άγλυκος ο καφές! Που υποτίθεται ότι η γεύση είναι η ίδια γιατί οι συνταγές είναι προκάτ. Τι να πω, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλα. Να δούμε πως θα τη βγάλουμε καθαρή 4 μήνες εδωπέρα, γιατί το μόνο που τρώγεται είναι οι σοκολάτες και τα haribo τα ζελεδάκια (τα έχουν με τους τόνους εδωπέρα). Για να αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι όμως τα φρούτα που έχω φάει εδω είναι τα περισσότερα πολύ γευστικά και ειδικά οι φράουλες και όλα τα Beere. Επίσης κάτι μανιτάρια που αγόρασα ήταν φανταστικά. Γενικά επειδή βρίσκει κανείς πολλά βιολογικά προιόντα εδω τα περισσότερα φρούτα και λαχανικά που έχω δοκιμάσει έχουν γεύση. Ναι, ακόμα και οι ντομάτες!